Καταστρέψανε την βαριά βιομηχανία της χώρας: την Οικοδομή

Του Άγη Βερούτη
Λέμε ότι, δήθεν, τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλές και σημαντικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, στον τρόπο που λειτουργεί το κράτος, για να μπορέσει να ανακάμψει η Ελλάδα από της δεινή θέση που ήταν πριν την κρίση.
Η κρίση ξεκίνησε όταν δεν ήταν δυνατόν να βρεθεί παγκοσμίως κάποιος πρόθυμος να δανείσει το κράτος. Ο λόγος που κανείς δεν ήταν πρόθυμος να δανείσει χρήματα στην Ελλάδα, ήταν ότι πίστευαν ότι η χώρα δεν θα ήταν σε θέση να επιστρέψει αυτά τα χρήματα.
Η αιτία που η χώρα δεν θα ήταν σε θέση να ξεπληρώσει αυτά τα χρήματα εστιάστηκε στο κόστος του κράτους σε σχέση με τη συνολική οικονομία.
Με απλά λόγια, όταν η οικονομία το 2009 είχε μέγεθος 235 δισεκ. ευρώ, το κράτος διαχειριζόταν περίπου το 50% αυτών, ή 115 δισεκ. ευρώ ετησίως. Σε αυτό βάζουμε έξοδα, αλλά και εισφορές (που δεν είναι εισφορές αλλά φόρος
εργασίας) που το κράτος αναδιανείμει ως συντάξεις, καθώς και τον τζίρο των κρατικών μονοπωλίων, τα έσοδα από τις κρατικές επενδύσεις, και πάσης φύσεως οικονομική δραστηριότητα που περνάει από κρατικά ταμεία και διαχειρίζονται διορισμένοι κομματάνθρωποι, καθώς και τόκους του χρέους μας.

Μετά από 5 χρόνια διαχείρισης της κρίσης, με ακραία μέτρα λιτότητας μέσω υπερφορολόγησης και μετά από μια Εσωτερική Υποτίμηση που κατέστρεψε το 23% από το ΑΕΠ του 2009, το κράτος ως περιγράφεται παραπάνω, πλέον “έχει μειωθεί” περίπου στα 110 δισεκατ. ευρώ ετησίως, ή στο 60% του ΑΕΠ.
Το κράτος αποποιήθηκε λόγω κρίσης περί τα 5 δισεκ. εκ των 115 δις που ξόδευε περίπου το 2009, ή συρρικνώθηκε κατά 4% περίπου!
Αν δούμε όμως την παραγωγική οικονομία με τα ίδια κριτήρια, αυτή μειώθηκε από τα 120 δις που ήταν προ κρίσης, στα 73 δις, ή κατά χονδρικά 40%!
Με λίγα λόγια, το κράτος παρέμεινε σχεδόν ανέπαφο στη λαίλαπα της Εσωτερικής Υποτίμησης, ενώ η παραγωγική οικονομία έχασε σχεδόν το 40% της απορροφώντας δεκαπλάσια μείωση απ’ όση το κράτος! Δεκαπλάσια! Δέκα προς ένα!
Πώς το κατάφερε αυτό το κράτος; 
Τόσο ικανοί ήταν οι σχεδιαστές της Εσωτερικής Υποτίμησης, να περάσουν τα 10/11 της κρίσης στον παραγωγικό τομέα, και να προστατεύσουν τόσο επιδέξια τον δημόσιο τομέα;
Μάλλον, ναι!
Το πέτυχαν πολύ απλά: τσάκισαν την κύρια πρωτογενή “βαριά βιομηχανική παραγωγή” της χώρας, την οικοδομή, με τραγική υπερφορολόγηση η οποία έκανε την επένδυση στα προϊόντα αυτής της βαριάς βιομηχανίας μας, τα ακίνητα, ασύμφορη. Και έτσι η κύρια ελληνική βαριά βιομηχανία απεβίωσε. Εκ σχεδιασμού.
Η οικοδομή, με τα 150 επαγγέλματα, με τους μοναδικά παγκοσμίως εξειδικευμένους εργάτες και υπεργολάβους στο ελληνικό γεωγραφικό ανάγλυφο, με ολόκληρους μεταποιητικούς κλάδους όπως η τσιμεντοβιομηχανία και τα ηλεκτρολογικά και υδραυλικά υλικά, τριτογενείς κλάδους όπως οι αρχιτέκτονες, η μελετητές μηχανικοί, οι μεσίτες, οι συμβολαιογράφοι, οι ασανσεριτζήδες, έχασε το 90% της οικονομικής της δραστηριότητας από το 2009 ως σήμερα, μειώνοντας το ΑΕΠ κατά 13 ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες!
Οι δε αξίες των προϊόντων της οικοδομής, των οικοδομημάτων, υποχώρησαν κατά 50% περίπου, από τα 800-1.000 δις ευρώ αξία το 2009, στα 450 δις αξία το 2014. Χάσαμε δηλαδή από την ιδιωτική περιουσία των πολιτών της χώρας, περισότερο από μίαμιση φορά το ποσόν του συνολικού δημοσίου χρέους των 320 δις! Προς τί; Ποιο το ώφελος αυτής της καταστροφής αξιών; Ωφελήθηκε κανείς από αυτήν την καταστροφή;
Ίσα-ίσα καταστράφηκε η μεσαία τάξη!
Η οικοδομή και τα περιφερειακά αυτής επαγγέλματα, απορρόφησαν το 12% από το 23% της συνολικής εσωτερικής υποτίμησης, μέσω εξοντωτικών χαρατσιών και φόρων που ουσιαστικά τιμωρούν την επένδυση σε αυτόν τον τομέα.

Μεγάλο μέρος των εξειδικευμένων εργατοτεχνιτών της πέτρας, του μπετόν, του τούβλου, των εκσκαφών, των μονώσεων, των επιχρισμάτων, των υδραυλικών, των ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων, των δρόμων, των ηλεκτροσυγκολήσεων, των σχεδιαστών και τεχνιτών επίπλων κουζίνας και ειδών υγιεινής (μπάνιου, όχι βιολογικής καλλιέργειας), βιομηχανίες ολόκληρες με αλουμινένια κουφώματα διεθνούς ποιότητας και αξιοπιστίας, και δεκάδων άλλων κλάδων, αντιμετωπίστηκαν αλαζονικά και υπεροπτικά από τους καθεστωτικούς πολιτικούς και τους αδαείς τροϊκανούς, ως να ήσαν Ανειδίκευτοι, και τους είπαν ότι θα πρέπει να αλλάξουνε δουλειά αλλιώς θα μείνουν για πάντα άνεργοι!
Τους είπαν ότι θα πρέπει να γίνουν βιομηχανικοί εργάτες με μισθό 568 ευρώ το μήνα, ή γκαρσόνια με 500! Οποία αλαζονία και ύβρις!
Ε, λοιπόν, δεν είναι ανειδίκευτοι! Είναι εξειδικευμένοι!
Το να καλούμε τους εξειδικευμένους επιχειρηματίες, επιστήμονες, εργοδηγούς, και εργατοτεχνίτες της βαριάς βιομηχανίας της χώρας μας να πετάξουν την τεχνογνωσία τους γιατί την κατέστησε άχρηστη το χαράτσι (ΕΕΤΗΔΕ) του κ. Βενιζέλου, και ακόμα πιο άχρηστη το χαράτσι των κ.κ. Στουρνάρα/Σαμαρά (ΕΝΦΙΑ) είναι ύβρις προς εκατοντάδες χιλιάδες εξειδικευμένους ανθρώπους που αποτελούσαν το εργατικό δυναμικό της ελληνικής βαριάς βιομηχανίας: της Οικοδομής!
Τα χαράτσια, όπως και να ονομάζονται χαϊδευτικά, ΕΕΤΗΔΕ ή ΕΝΦΙΑ ή όπως καθένας μπορεί να σκαρφιστεί, καταστρέψανε την ελληνική οικοδομή!

Αν αυτό έγινε από βλακεία, εγκαίρως ας αρθούν τα βάρη που την αποδεκάτισαν, και ας πάνε στην ευχή του Θεού όσοι έκαναν το λάθος.
Αν όμως αυτό έγινε από πρόθεση, μοιράζοντας δυστυχία και κατάθλιψη στους πάλαι ποτέ εργάτες της εθνικής βαριάς βιομηχανίας, και εκτοξεύοντας την ανεργία σε ύψη πάνω από του Μεγάλου Κραχ της Αμερικής του 1929, τότε πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες.
Υ.Γ.: Θα προσπαθήσω να διευκρινήσω μια σειρά από ερωτήματα που προκύπτουν από το παραπάνω κείμενο:
1. Η οικοδομή παράγει τεράστια υπεραξία για μια οικονομία. Το προϊόν της, τα ακίνητα, είναι πολύ υψηλότερης τιμής από το άθροισμα οικόπεδο + υλικά κατασκευής + εργασία. Επίσης, διαμέσω του εισοδήματος που διανείμει, δημιουργεί άλλες τόσες θέσεις εργασίας όσες έχει πρωτογενώς, από σουπερμάρκετ, ως ρουχισμό, ως κουρεία και κινηματογράφους. Δεν είναι τυχαίο πως βασικός πρώιμος δείκτης ανάπτυξης ή ύφεσης στις ΗΠΑ είναι ο αριθμός έναρξης νέων κατοικιών.

2. Η οικοδομή είναι προϊόν "εξαγώγιμο" με την έννοια ότι αποφέρει είτε με την πώλησή του τεράστιες FDI (ξένες επενδύσεις) είτε φέρνει εισόδημα από το εξωτερικό, που εμείς εδώ ονομάζουμε "Τουρισμό". Αν δεν έχουμε αξιόλογες εγκαταστάσεις να φιλοξενήσουμε τους διακοπεύοντες επισκέπτες του εξωτερικού, όσα μοναδικά αρχαία και αμμουδερές παραλίες και αν έχεουμε, δεν θα έρθει σχεδόν κανείς να κοιμάται στο χώμα και να τρώει μούρα από το δάσος και κουκουνάρια... Αν δεν έχουμε δρόμους, λιμάνια και αεροδρόμια, δεν θα έρθουν οι τουρίστες περπατώντας ή κολυμπώντας. Θα πάνε αλλού. Αν έχουν όμως δικό τους σπίτι εδώ, και φόρους θα πληρώνουν κάθε χρόνο, και θα έρχονται να ξοδεύουν τα ωραία τους λεφτάκια στις υπηρεσίες μας και τα προϊόντα μας.
3. Το κράτος έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί ή να καταστρέφει αξία στην οικοδομή, φορολογώντας ή αφήνοντας να αυγατίσει το εισόδημα που παράγουν τα ακίνητα. Μεσοσταθμικά το ακίνητο πρέπει να αποφέρει τουλάχιστον 3%-5% της αξίας του καθαρό μετά φόρων εισόδημα. (μη ξεχνάτε τα τεκμήρια που γίνεται ο χαμός στα μεγάλα ακίνητα). Αυτό σημαίνει ότι κάτι που δίνει 1.000 ευρώ το χρόνο μετά φόρων και συντηρήσεων, θα έχει αξία 33.000 αξία πώλησης. Αν οι φόροι που θα πρέπει να πληρώσει αφαιρέσουν ακόμη 500 ευρώ ετησίως από το μικτό εισόδημα του ακινήτου, τότε η αξία του θα πέσει στο μισό. Έτσι και έγινε. Επειδή το κόστος της φορολογίας είναι ετήσιο, και όχι μια φορά, όπως υπενόησε κάποιος παραπάνω, μια αύξηση 1,5% φορολόγησης με ετήσια επανάληψη, απομειώνει την αξία του ακινήτου 50%.

Ακολουθήστε τον Άγη Βερούτη στο twitter: @Agissilaos agissilaos@gmail.com   

 Πηγή:www.capital.gr

Πηγή:www.capital.gr