Δεν είμαστε Αργεντινή και δε θα γίνουμε

Στην Ελλάδα έχουν μοιραστεί σε στρατόπεδα αργεντινόφιλων και αργεντινομάχων. Ο Τάσος Τασιούλας θυμίζει ότι η ζωή δεν είναι ποδόσφαιρο και δεν έχει σκορ

του Τάσου Τασιούλα
Αυτή η μανία να μεταφέρουμε τις καταστάσεις που ζουν οι άλλοι στη δική μας εντελώς διαφορετική πραγματικότητα είναι απίστευτη. Διάβαζα τις τοποθετήσεις και τις ατυχείς ως επί το πλείστον συγκρίσεις της «επιλεκτικής χρεοκοπίας» της Αργεντινής με το ελληνικό πρόβλημα από κόμματα και πολιτικούς κι έχω μείνει άναυδος από το θράσος τους να διατυπώνουν «εμπεριστατωμένες» απόψεις, πολλάκις αλληλοαναιρούμενες, δίχως να γνωρίζουν τις ειδοποιούς διαφορές των δύο περιπτώσεων.

Είναι απίστευτο με πόση ευκολία, για τόσο λεπτά και εξειδικευμένα ζητήματα, κατατίθενται δημοσίως απόψεις και αυθαίρετες συγκρίσεις, μόνο και μόνο για να κερδίσουν κάποιοι εντυπώσεις, κοροϊδεύοντας –εν γνώσει τους- τους πολίτες.
Διότι οι περισσότεροι από αυτούς που τοποθετούνται γνωρίζουν πολύ καλά την
ημιμάθειά τους κι αντί να ομολογήσουν άγνοια και αδυναμία ερμηνείας (άλλωστε ποιος τους ζήτησε να ξέρουν τα πάντα) οικονομικών γεγονότων με τέτοια διάσταση, προβάλλονται σαν επαΐοντες και παντογνώστες και επιχειρούν να παραλληλίσουν ανόμοιες καταστάσεις αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη. Τι πετυχαίνουν; Μα επενδύοντας στη γενικότερη άγνοια επί τέτοιων θεμάτων, η καλύτερη ατάκα κερδίζει, όπως και η καλλιέργεια τρόμου, η αγκιτάτσια και η ψηφοθηρία.

Μίλησα με μια σειρά από επιστήμονες για τη δεύτερη χρεοκοπία της Αργεντινής. Ανάθεμά με αν κατάλαβα ουσιώδεις λεπτομέρειες. Το γενικό κλίμα έπιασα κι αυτό με το ζόρι. Τα «αρπακτικά» (buitres που τα λένε και οι ισπανόφωνοι) γνωρίζουν πολύ καλά αυτό το παιχνίδι με τον έλεγχο των χωρών, ώστε δια των δανεικών να τις κρατούν στο χέρι και να είναι εκείνοι που επιλέγουν αν, πότε και ποιος θα βουλιάξει.

Εντάξει, μου αρκεί. Τώρα γιατί όλοι στην Ελλάδα έχουν μοιραστεί σε στρατόπεδα αργεντινόφιλων και αργεντινομάχων δεν το κατάλαβα. Η ζωή να τους θυμίσω δεν είναι ποδόσφαιρο και δεν έχει σκορ. Αντιθέτως, έχει θύματα…
Η Ελλάδα δεν έχει το χρέος της Αργεντινής, έχει μεγαλύτερο. Όμως η Ελλάδα είναι στις αγορές, τα ομόλογά της –με εξαίρεση των τελευταίων ετών που βασίστηκαν στο βρετανικό δίκαιο- είναι με βάση το ελληνικό δίκαιο και συνεπώς δεν κινδυνεύει από αυτό το θανατηφόρο –για τους λαούς- παιχνίδι των κερδοσκόπων, οι οποίοι αγοράζουν σε εξευτελιστικές τιμές ομόλογα και μετά διεκδικούν την αποπληρωμή τους στο σύνολο, χωρίς μάλιστα να κάνουν οποιοδήποτε συμβιβασμό. Η Αργεντινή από την πρώτη, προ δωδεκαετίας, χρεοκοπία δε δανειζόταν. Εμείς έχουμε ξεσκιστεί στα δανεικά.
Αν και η Ελλάδα θα καταλήξει στη χρεοκοπία δε θα είναι για τους λόγους που κατέληξε η Αργεντινή, αλλά για άλλους, που έχουν να κάνουν με τη βιωσιμότητα του χρέους και μια σειρά άλλες παραμέτρους που εν πολλοίς συνθέτουν το «ελληνικό πρόβλημα», την κρίση με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχει στη δική μας χώρα.

Συνεπώς, μόνο γενικά συμπεράσματα μπορούν να βγουν από την περίπτωση της Αργεντινής, τα οποία είναι μεν κρίσιμα, πλην όμως άσχετα με την εγχώρια κατάσταση και χωρίς να κομίζουν κάποια λύση.
Η εισαγωγή προβλημάτων ακόμη και ως κλίμα σε μια χώρα που μαστίζεται από την ανεργία, την ανέχεια και την αδυναμία σταθεροποίησης είναι εγκληματική.
Τι και σε ποιους προσφέρει όλη αυτή η συζήτηση περί Αργεντινής; Το γεγονός ως γεγονός καλώς ενδιαφέρει τους πάντες. Επίσης, καλώς επιχειρούν ερμηνείες εκείνοι που έχουν γνώσεις επί των οικονομικών. Οι υπόλοιποι κάνουν όλο αυτό τον ντόρο επειδή ο κ. Τσίπρας έκανε ένα ταξίδι στην Αργεντινή και είπε όσα είπε τότε;

Εγώ δε φοβάμαι ότι κάποιος ή κάποιοι θα μας κάνουν… Αργεντινή. Φοβάμαι για την πορεία των πραγμάτων στην Ελλάδα, διότι τα πράγματα μπορεί σε επίπεδο αριθμών να εξελίσσονται καλύτερα σε σχέση με κάποια χρόνια πριν, όμως σε επίπεδο καθημερινότητας πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο.
Το απίστευτο χρέος που έχουμε συσσωρεύσει ως χώρα θα δούμε αν είναι διαχειρίσιμο ή όχι. Αυτό που προς το παρόν βλέπω ως πιο επείγον (μπορεί να είναι κοντόφθαλμο, αλλά το ζουν τόσοι πολλοί στο πετσί τους…) είναι η ανεργία, η ανυπαρξία ανάπτυξης, η μείωση των εσόδων στα νοικοκυριά, η βαρύτατη φορολογία, τα λουκέτα, οι κατασχέσεις και η κατάθλιψη, που δυστυχώς δεν την αντιμετωπίζει κανείς με μια νυχτερινή έξοδο, όσο κι αν προσπαθεί.
Όσοι μιλούν για την Αργεντινή και τη συσχέτισή της με την Ελλάδα έχουν καλύτερη δουλειά να κάνουν. Να προσπαθήσουν να βρουν λύσεις από κοινού αν είναι δυνατόν για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της καθημερινότητας των πολιτών, που ο ένας μετά τον άλλο περιέρχονται σε απόγνωση. Και να σταματήσουν επιτέλους να μιλούν για αυτοκτονίες.
Στην πρόσφατη παρουσία του κ. Σταύρου Θεοδωράκη στη Θεσσαλονίκη θυμήθηκε και είπε δημοσίως τους λόγους για τους οποίους κάποτε τα ΜΜΕ δεν κοινοποιούσαν –ως αρχή- τις αυτοκτονίες. Καλό είναι να το ξαναθυμηθούν και τα μέσα και οι πολιτικοί. Επειδή εκτός από τα λεφτά μας χάσαμε και το ήθος και την ανθρωπιά μας. Και η ελληνική κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, είναι και κοινωνική και ανθρωπιστική και πρωτίστως αξιών. Μαζί με τις δουλειές και τα χρήματα απουσιάζει και το ήθος.

voria.gr