Το τέλος του Ισραήλ

Giad Atzmon,  Égalité et Réconciliation (Γαλλία)       (μτφ. Κριστιάν)

Στην ομιλία του προς το έθνος, ο Πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου παραδέχθηκε σήμερα ότι ο πόλεμος στη Γάζα είναι μια μάχη για την ύπαρξη του εβραϊκού κράτους. 

Ο Νετανιάχου έχει δίκιο.  Και το Ισραήλ δεν μπορεί να κερδίσει αυτή τη μάχη.  Δεν είναι καν σε θέση να ορίσει τι θα αποτελούσε μια νίκη.

Το βέβαιο είναι ότι η μάχη δεν είναι για σήραγγες ή τις υπόγειες δραστηριότητες των μαχητών. Οι σήραγγες είναι μόνο όπλα για την αντίσταση αλλά όχι η ίδια η αντίσταση. Οι μαχητές της Χαμάς και της Γάζας παρέσυραν το Ισραήλ σε πεδίο μάχης στο οποίο δεν είχε καμία πιθανότητα να κερδίσει και η Χαμάς έχει θέσει τους όρους, επέλεξε το έδαφος και έγραψε τους απαραίτητους όρους για τον τερματισμό αυτού του κύκλου βίας .

Για δέκα ημέρες, ο Νετανιάχου έκανε ό, τι μπορούσε για να αποφευχθεί μια χερσαία επιχείρηση του ισραηλινού στρατού. Ήταν αντιμέτωπος με την πραγματικότητα ότι το Ισραήλ δεν έχει καμία στρατιωτική απάντηση κατά της παλαιστινιακής αντίστασης. Ο Νετανιάχου ήξερε ότι μια ήττα στο έδαφος θα κατάστρεφε ό, τι ελάχιστα έχει μείνει από την αποτρεπτική ικανότητα του ισραηλινού στρατού.

Πριν πέντε μέρες, το Ισραήλ, τουλάχιστον στα μάτια των οπαδών του, είχε το πάνω χέρι. Έβλεπε τους πολίτες του να υποβάλλονται στην αδιάκοπη εκτόξευση ρουκετών, αλλά έδειχνε όμως κάποια αυτοσυγκράτηση, σκοτώνοντας Παλαιστίνιους αμάχους μόνο από μακριά, γεγονός το οποίο  βοηθούσε να μεταφερθεί μια φανταστική εικόνα ισχύος. 

Αλλά τα πράγματα άλλαξαν ραγδαία από τότε που το Ισραήλ ξεκίνησε τη χερσαία επιχείρηση του. 

Το Ισραήλ είναι τώρα, για άλλη μια φορά, μπλεγμένο με κολοσσιαία εγκλήματα πολέμου εναντίον αμάχων πληθυσμών και, ακόμη χειρότερα, τουλάχιστον σχετικά με το στρατηγικό τομέα, αποδεκατίζονται οι ελίτ καταδρομείς του πεζικού στις οδομαχίες στη Γάζα. 

Παρά την προφανή τεχνολογική υπεροχή και σε δύναμη πυρός του Ισραήλ, οι Παλαιστίνιοι μαχητές κερδίζουν τη μάχη στο έδαφος και μάλιστα, κατάφεραν να περάσει η μάχη σε ισραηλινό έδαφος.

Επιπλέον, η εκτόξευση ρουκετών προς το Τελ Αβίβ δεν φαίνεται να σταματήσει.

Η ήττα του ισραηλινού στρατού αφήνει το εβραϊκό κράτος, χωρίς ελπίδα. 

Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι απλό.

 Αν πραγματικά θέλεις να ζήσεις στη γη κάποιου άλλου, η στρατιωτική ισχύς είναι το απαραίτητο συστατικό για να αποθαρρύνεις τον κατακτημένο να απαιτήσει τα δικαιώματά του. 

Ο αριθμός των θυμάτων στο ισραηλινό στρατό και ο αριθμός των σορών των Ισραηλινών στρατιωτών ελίτ που θα επιστρέφουν στο σπίτι τους σε φέρετρα στείλει ένα σαφές μήνυμα στους Ισραηλινούς όπως και στους Παλαιστίνιους.

Δεν υπάρχει μέλλον για ένα κράτος που προορίζεται μόνο για τους Εβραίους στην Παλαιστίνη.

Ίσως θα έπρεπε να προσπαθήσουν κάπου αλλού.

Égalité et Réconciliation

 

infognomonpolitics.blogspot