Δεν είναι αυτό που νομίζεις…

του Κώστα Βαξεβάνη

  Η ιστορία είναι γνωστή. Ο απατημένος ή η απατημένη σύζυγος πιάνει στα πράσα το έτερον ήμισυ, το οποίο ορκίζεται «αγάπη μου δεν είναι αυτό που νομίζεις». Ζούμε ακριβώς την περίοδο «δεν είναι αυτό που νομίζεις». Μια ομάδα αδίστακτων πολιτικών, μαφιόζοι του διπλανού βουλευτικού εδράνου που είναι έτοιμοι να τσιμεντάρουν την ίδια τη Δημοκρατία και να την πετάξουν στη θάλασσα, πόσο μάλλον τους ανθρώπους που την υπερασπίζονται, έχουν φορέσει πρόχειρα το ακριβό σακάκι, σκουπίζονται από τα σημάδια των αποδείξεων και προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν συμβαίνει τίποτα από όσα βλέπουμε. Μάρτυς τους η Όλγα η Τρέμη και ο Γιάννης ο Πρετεντέρης, δεν συνέβη τίποτα από όσα υποθέτεις, αφού άλλωστε δεν τα δείχνει ούτε η τηλεόραση. Ακόμη κι αν κάτι συνέβη, κάτι αθώο και ανολοκλήρωτο, ήταν για να καταλάβουν όλοι προς τα που στρέφεται η πραγματική αγάπη.

Η αλήθεια είναι πως πολλά από τα πολιτικά προβλήματα, αν τα μεταφέρεις στη σφαίρα των προσωπικών εμπειριών, γίνονται όσο γελοία μπορεί να είναι για παράδειγμα η εικόνα του Σαμαρά με μισοκατεβασμένα τα παντελόνια να επιμένει πως «δεν συνέβη τίποτα κακό». Χαράτσια, φόροι, περικοπές, αναγκαιότητες,

σωτηρίες και στη γωνία αμήχανος ο Βενιζέλος να ψελλίζει «να σου εξηγήσω».
Είναι αλήθεια επίσης πως ο απατημένος μερικές φορές απορρίπτει την ίδια την εξαπάτηση που είδε με τα μάτια του γιατί απλώς δεν θέλει να πιστέψει πόσο εύκολα εξαπατήθηκε και πόσο έφταιξε. Αλλά για να ξαναγυρίσουμε στην πολιτική, τα πράγματα πλέον είναι οριακά, και οι εξαπατημένοι ξέρουν πολύ καλά πόσο εξαπατήθηκαν. Είναι κάπου εκεί, που η βαλκανική πονηριά που χτίστηκε σε εργολαβίες για δρόμους και για κανάλια, παραδίδει τα όπλα. Είναι η στιγμή που έρχονται οι τεχνοκράτες. Άσπιλοι, αμόλυντοι, κολλαριστοί και κυρίως έτοιμοι. Η κλασική απάτη, μετασχηματίζεται στο παραμύθι των τεχνοκρατών. Ήρθαν για να τα αλλάξουν όλα, επιστρατεύοντας τις γνώσεις που απέκτησαν σε ακριβά Πανεπιστήμια, για να υπηρετήσουν τις ανάγκες με αντικειμενικότητα. Βέβαια, η αντικειμενικότητα των τεχνοκρατών είναι αντιστρόφως ανάλογη του μισθού που παίρνουν στην Τράπεζα όπου είχαν καταθέσει εκτός από παχυλούς μισθούς και τους πανεπιστημιακούς τίτλους, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό από το κοινό. Άλλωστε στην εκπομπή στην τηλεόραση, ο τεχνοκράτης αποκαλείται ως «κύριος καθηγητής» και όχι ως μισθοδοτούμενος του τραπεζίτη ή της πολυεθνικής. Στην Ελλάδα, το θερμοκήπιο των τεχνοκρατών έθρεψε όλη την Σημιτική πασοκική χλωρίδα. Δίπλα στους σκαπανείς τους βαθέως ΠΑΣΟΚ, τον Άκη, τον Σμπώκο, τονΤσουκάτο, τον Πανταγιά, τονΜαντέλη, τον Παπαντωνίου, μερικές δεκάδες σοβαροφανείς κύριοι με γυαλιά και αποστειρωμένο ύφος, έχτισαν με επιμέλεια το οικοδόμημα του νεοφιλελευθερισμού και των αγορών. Ο εκσυγχρονισμός του Σημίτη δεν ήταν τίποτα άλλο από νεοφιλελευθερισμός με βαλκανική διαπλοκή, ο οποίος εμφανίστηκε ως εκσυγχρονισμός μόνο και μόνο επειδή κατηγορούσε τον λαϊκισμό του αντρεϊκού ΠΑΣΟΚ και φάνηκε να στέκεται στον αντίποδα του «Τσοβόλα δώστα όλα». Όταν ήρθε η ώρα, ο νεοφιλελευθερισμός πέταξε το φθαρμένο πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ που γύρναγε ξαναμμένο από τα μπουζούκια και φόρεσε τα γυαλιά του Παπαδήμου και την κοψιά του Γκίκα Χαρδούβελη. Σε αυτή την τιτάνια προσπάθεια μετασχηματισμού, ο Σαμαράς πρόσφερε πρόσφατα την τηλεοπτική συμβολή της Παπακώστα, του Γιακουμάτου και του Ντινόπουλου και μια κυβέρνηση που μπορεί ακόμη να λέει χωρίς ντροπή «δεν είναι αυτό που νομίζεις».

HotDoc