Φέτα / Feta : «Εθνική Ελλάδος» εναντίον γιγαντιαίων πολυεθνικών για την σωτηρία της Ελληνικής λέξης – χρυσάφι!

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης*

Η Ελληνική λέξη – χρυσάφι Φέτα «κατοχυρωμένη» μέχρι σήμερα σε Ευρωπαϊκό και (κατ΄ επέκταση) παγκόσμιο επίπεδο, κινδυνεύει άμεσα να γίνει κοινόχρηστη και επίσημα, κάτω από την αφόρητη πίεση των γιγάντων της παγκόσμιας γαλακτοβιομηχανίας και να θυσιαστεί, αποτελώντας την σύγχρονη Ιφιγένεια στον βωμό τεράστιων οικονομικών συμφερόντων όχι μόνο μέσα στην Ευρώπη αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ας δούμε όμως,  σύντομα και περιληπτικά,  το ιστορικό της οδύσσειας της Ελληνικής λέξης – χρυσάφι Φέτα που χαρακτηρίζει μια αξεπέραστη, παγκόσμια επιτυχία λευκού τυριού, από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας:  

Οι ρίζες της Ελληνικής Φέτας ανιχνεύονται κάπου 800 χρόνια π.Χ. στον μύθο του κύκλωπα Πολύφημου που αναφέρεται στην Οδύσσεια του Ομήρου. Στο πέρασμα των αιώνων, η παραγωγή της φέτας καθιερώθηκε να γίνεται στην Ελλάδα αποκλειστικά από γάλα προβάτου ή αιγοπρόβειο (μείγμα με γάλα κατσίκας έως 30%), να διατηρείται και να ωριμάζει σε άλμη για δύο τουλάχιστον μήνες και να προσφέρει μια μοναδική και ιδιαίτερη γεύση, ελαφρώς αλμυρή και υπόξινη, με πληθωρικό άρωμα. 

Στην σύγχρονη εποχή η τεράστια, διαχρονική και παγκόσμια επιτυχία του μοναδικού αυτού Ελληνικού τυριού αυξάνεται συνεχώς αφού αποτελεί και βασικό συστατικό της φημισμένης χωριάτικης σαλάτας (Greek Salad) που εξελίχτηκε σε άλλη μια μεγάλη, παγκόσμια επιτυχία!

Η Ελληνική Φέτα διαθέτοντας συγκεκριμένες προδιαγραφές που χαρακτηρίζουν αποκλειστικά και μόνο αυτήν, και μετά από προσπάθειες και αγώνα δεκαετιών, «κατοχυρώθηκε» στην Ευρωπαϊκή Ένωση σαν ένα προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης που παράγεται αποκλειστικά και μόνο στην Ελλάδα, με τον Κοινοτικό Κανονισμό 1107 της 12^ης Ιουνίου 1996.

Η λυσσαλέα αντίδραση Δανών, Γερμανών, Γάλλων και άλλων Ευρωπαίων γαλακτοβιομηχάνων οι οποίοι, αφού δημιούργησαν ένα πλήθος κακέκτυπων απομιμήσεων της Ελληνικής Φέτας χρησιμοποιώντας το όνομα της και κλέβοντας την μεγάλη επιτυχία της στις αγορές του κόσμου για «δικά τους» κάλπικα (και φυσικά πολύ φθηνότερα) προϊόντα, βάλθηκαν να ακυρώσουν τον Κοινοτικό Κανονισμό του 1996, κάτι που πέτυχαν τρία χρόνια αργότερα (Μάρτιος 1999) όταν το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, κάτω από την τεράστια πίεση των κολοσσών της Ευρωπαϊκής Γαλακτοβιομηχανίας, ακύρωσε τον Κοινοτικό Κανονισμό του 1996 για την προστασία της Ελληνικής Φέτας.

Φυσικά η Ελλάδα δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Νέες, πιο εντατικές προσπάθειες προκάλεσαν μια αναλυτική έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της οποίας το πόρισμα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Φέτα οφείλει να προστατευτεί ως ονομασία προέλευσης. Έτσι η  Φέτα με νέα απόφαση (314/14.6.2002) του Συμβουλίου των Επιτρόπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης «επανακαταχωρήθηκε» στον κατάλογο των προϊόντων Π.Ο.Π. κατά το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Ακολούθησαν νέες προσφυγές από την Δανία και την Γερμανία κατά της απόφασης 314/2002 των Επιτρόπων της ΕΕ - όλες απορρίφθηκαν τελεσίδικα με την υπ΄ αριθμόν 92 / 2005 απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Η πανηγυρική κατοχύρωση της Ελληνικής Φέτας σε Ευρωπαϊκό και (κατ΄ επέκταση) παγκόσμιο επίπεδο, οδήγησε τις γιγαντιαίες πολυεθνικές της παγκόσμιας γαλακτοβιομηχανίας, δέκα χρόνια αργότερα, σε μια νέα απόπειρα κατάργησης της προστασίας της Φέτας μέσω…. Καναδά!  

Στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Καναδά για την υπογραφή συμφωνίας δημιουργίας ζώνης ελευθέρων συναλλαγών, η Καναδική πλευρά, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των γιγαντιαίων Αμερικανικών γαλακτοβιομηχανιών που βρίσκονται εγκατεστημένες στον Καναδά και με την αμέριστη υποστήριξη των αντίστοιχων Ευρωπαϊκών πολυεθνικών, κατάφεραν να πετύχουν αυτά που δεν πέτυχαν για χρόνια ολόκληρα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο:

Όλες οι εταιρίες του Καναδά που παράγουν άσπρο τυρί και το βαφτίζουν Φέτα, σύμφωνα με την συμφωνία που θα επικυρωθεί σε διαδικασία ρουτίνας από τα Ευρωπαϊκά Κοινοβούλια, είναι ελεύθερες να συνεχίζουν να κοροϊδεύουν τους καταναλωτές – αγοραστές των προϊόντων τους, πουλώντας άσπρο τυρί με την ένδειξη Φέτα – όπως ακριβώς κάνουν μέχρι σήμερα!

Και για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των Ελλήνων κτηνοτρόφων που κυριολεκτικά σφάζονται, προσθέτουν την υποχρέωση των μελλοντικών παραγωγών Φέτας του Καναδά να αναγράφουν υποχρεωτικά την ένδειξη «τύπου», «απομίμηση» ή κάποιας ανάλογης έκφρασης. Η σχετική διατύπωση της συμφωνίας έχει, επί λέξει, ως εξής:

Limited LI rights provided to EU on: Asiago, feta, fontina, Forgonzola and Munster

·         won’t affect ability of current users of these names in Canada to continue use

·         future users will be able to use the names only when accompanied by expressions such as “kind”, “type”, “style”, “imitation” or the like.

Φυσικά, κανένα Asiago, fontina, Forgonzola ή Munster δεν αναφέρεται σε Ομηρικά έπη 2.800 περίπου χρόνια νωρίτερα και η «ανάμειξη» της Φέτας μαζί τους είναι σκόπιμη όχι μόνο για την «εξίσωση» της τεράστιας αξίας του αλλά και για την εμφάνιση ενός (δήθεν) λογικού συμβιβασμού!

Με άλλα λόγια, όπως ακριβώς αναφέρουμε σε προηγούμενο άρθρο μας για το ίδιο θέμα («H λέξη – χρυσάφι που γίνεται «κοινόχρηστη» κάτω από την αφόρητη πίεση των γιγάντων της παγκόσμιας Γαλακτοβιομηχανίας!», Σεπτέμβριος 2013) ανοίγει μια κερκόπορτα με την βούλα και την υπογραφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου η μαγική λέξη – χρυσάφι Φέτα να καταστεί κοινόχρηστη για τους γίγαντες της παγκόσμιας γαλακτοβιομηχανίας!

Κάλπικες «φέτες» από ολόκληρο τον κόσμο

Σήμερα οι πανίσχυρες πολυεθνικές γαλακτοβιομηχανίες (Arla Foods, Kraft Foods - Mondelēz International, Lactalis, Danone κ.ο.κ.ε.) χρησιμοποιούν χωρίς κανένα πρόβλημα την λέξη – χρυσάφι «Φέτα / Feta» σε Ευρώπη, Αμερική, Καναδά και Αυστραλία ενώ στην Κίνα γίνεται προσπάθεια από Κινέζικη εταιρεία, η λέξη Feta να κατοχυρωθεί σαν εμπορικό σήμα για λογαριασμό της!

Με μια πολύ σημαντική και εξαιρετικά επικίνδυνη διαφορά: Όλοι αυτοί κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να πληρώσουν, με την φροντίδα ενός μεγάλου και καταξιωμένου δικηγορικού γραφείου, μερικά δισεκατομμύρια (Δολάρια ή Ευρώ) για αποζημιώσεις τόσο των καταναλωτών τους όσο και των παραγωγών αυθεντικής φέτας, γιατί παραπλανούν τον κόσμο αναφέροντας στην συσκευασία των κάλπικων προϊόντων τους όχι μόνο την λέξη Feta αλλά (τις περισσότερες φορές) και ακόμα πιο παραπλανητικές ενδείξεις όπως «Greek», «Authentic», «Original»,  «Traditional» και πολλά, πολλά άλλα!

Η περίπτωση παραπλάνησης του παγκόσμιου καταναλωτή με την χρησιμοποίηση της λέξης - χρυσάφι Feta όπως και άλλων επιβαρυντικών ενδείξεων, είναι πολύ σοβαρότερη από το πρόσφατο παράδειγμα της καταστροφής που απειλεί, στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής,  μια μεγάλη ομογενειακή εταιρία η οποία πουλούσε πυρηνέλαια και σπορέλαια με την ένδειξη «Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο» στην συσκευασία της! (Σχετικό άρθρο μας 15^ης Μαρτίου 2013 με τίτλο New York Times: Μεγάλη επιχείρηση Ελλήνων Ομογενών στο επίκεντρο σκανδάλου με νοθευμένα ελαιόλαδα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής).

Αμέτρητες γενιές Ελλήνων κτηνοτρόφων που καθιέρωσαν την Ελληνική Φέτα σε ολόκληρο τον κόσμο με τον παραδοσιακό, κοπιαστικό τρόπο της δουλειάς τους, παρέδωσαν στην σημερινή γενιά των Ελλήνων κτηνοτρόφων μια μοναδική και ανεκτίμητη κληρονομιά.

Την ανεκτίμητη αυτή κληρονομιά οι σημερινοί Έλληνες κτηνοτρόφοι δεν πρέπει να αφήσουν απροστάτευτη στα χέρια παγκόσμιων πολυεθνικών που ήδη τους οφείλουν δισεκατομμύρια για αποζημιώσεις από τις διαχρονικές πωλήσεις της κάλπικης «φέτας» τους. Η κερκόπορτα που άνοιξε με την συμφωνία Ε.Ε. – Καναδά, ειδικά στο θέμα της Φέτας, δεν στοχεύει παρά στην απαλλαγή από κάθε κίνδυνο, των γιγαντιαίων πολυεθνικών οι οποίες αφού έκλεψαν, εκμεταλλεύονται την Ελληνική Φέτα με κάλπικα προϊόντα λευκού τυριού και παραπλανητικές ενδείξεις στις συσκευασίες τους.

Η κερκόπορτα αυτή πρέπει να κλείσει πάση θυσία. Δυστυχώς υπάρχουν και Έλληνες που είναι ανίκανοι να αξιολογήσουν την τεράστια αξία της λέξης – χρυσάφι  Φέτα / Feta και «επιχειρηματολογούν» με κενά επιχειρήματα όπως π.χ. αυτό που ακούγεται ολοένα και συχνότερα «Αφού δεν μπορούμε να καλύψουμε την παγκόσμια ζήτηση, ας αφήσουμε τους άλλους να μας διαφημίζουν».

Όχι Κύριοι δεν θέλουμε τους άλλους να «διαφημίζουν» την Ελληνική Φέτα σε εξευτελιστικές τιμές! Θέλουμε αυτός που επιθυμεί να απολαύσει την αυθεντική και όχι την κάλπικη φέτα, να την πληρώνει στην αξία και στο κόστος που επιβάλλει ο παραδοσιακός τρόπος παραγωγής της!  Επί πλέον, η δήθεν «φέτα» που αγοράζει ο παγκόσμιος καταναλωτής δεν έχει καμιά σχέση με την αυθεντική Ελληνική Φέτα, δημιουργώντας μια απίστευτη σύγχυση γύρω από την ποιότητα της.

Οι πολυεθνικές ας ξεπουλούν σε όποια χαμηλή τιμή επιθυμούν τα άσπρα τυριά τους όχι όμως γράφοντας στην συσκευασία τους την λέξη - χρυσάφι Φέτα / Feta! 

Ο κίνδυνος μετατροπής, επίσημα πλέον, της Ελληνικής Φέτας σε κοινόχρηστη λέξη κάθε πολυεθνικής ή άλλης γαλακτοκομικής εταιρίας σε ολόκληρο τον κόσμο είναι άμεσος και μεγάλος.

Και ενώ αναρωτιόμασταν πως είναι δυνατόν η πολιτική, τεχνοκρατική και κτηνοτροφική Ελλάδα να παραμένει απαθής μπροστά στην απελπιστική αυτή κατάσταση, εμφανίστηκε μια ομάδα 27 μέχρι σήμερα βουλευτών, κάτι σαν «Εθνική Ελλάδος», από κόμματα τόσο της συμπολίτευσης όσο και της αντιπολίτευσης (Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Δημοκρατική Αριστερά, Ανεξάρτητοι Έλληνες καθώς και διάφοροι ανεξάρτητοι βουλευτές) οι οποίοι ζητούν επίμονα από την Κυβέρνηση και τους αρμόδιους υπουργούς «να μην επικυρώσουν το τελικό αυτό κείμενο στο επικείμενο συμβούλιο υπουργών της Ε.Ε. καθώς και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό στο αντίστοιχο συμβούλιο των αρχηγών, εάν δεν αλλάξουν οι διατάξεις που φέρουν καίριο πλήγμα στα συμφέροντα της χώρας».

Όταν οι Έλληνες επιδεικνύουν ενότητα και ομοψυχία απέναντι ακόμα και σε «ανυπέρβλητα» εμπόδια όχι μόνο τα καταφέρνουν περίφημα αλλά και θριαμβεύουν – όπως απέδειξε η Εθνικής Ελλάδος ποδοσφαίρου ολόκληρη την τελευταία δεκαετία.  

Η σπάνια πρωτοβουλία ενότητας και ομοψυχίας βουλευτών του Ελληνικού κοινοβουλίου, ενάντια στην καθιερωμένη «αντίθεση» που αποτελεί τον συνηθισμένο κανόνα μεταξύ των διαφορετικών πολιτικών κομμάτων, αποτελεί μια ακόμα πανίσχυρη «Εθνική Ελλάδος» η οποία είναι βέβαιο πως μπορεί να αποτρέψει την μετατροπή της πολύτιμης Φέτας σε μια κοινόχρηστη λέξη χωρίς καμιά αξία.

Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στους βουλευτές εκείνους του Ελληνικού κοινοβουλίου, οι οποίοι αν και σε διαφορετικά κομματικά «στρατόπεδα» αποφάσισαν να ενώσουν την δύναμη της φωνής τους για να ματαιώσουν την θυσία της Ελληνικής Φέτας (όπως και της Ελιάς Καλαμάτας με την οποία θα ασχοληθούμε σε άλλο άρθρο μας) στο βωμό των μεγάλων συμφερόντων γιγαντιαίων πολυεθνικών.

Για την ιστορία, οι άνθρωποι που προσπαθούν και μπορούν να σώσουν την Ελληνική Φέτα από τα νύχια επικίνδυνων αρπακτικών είναι (μέχρι σήμερα), με την σειρά υπογραφής στο σχετικό έγγραφο της Βουλής των Ελλήνων, οι βουλευτές Γιώργος Κασαπίδης (Κοζάνης), Πάρις Μουτσινάς (Μαγνησίας), Μαρίνος Ουζουνίδης (Έβρος), Ιωάννης Πασχαλίδης (Καβάλας), Νικόλαος Σταυρογιάννης (Φθιώτιδας), Μιχάλης Κασσής (Ιωαννίνων), Οσμάν Χατζηαχμέτ (Ροδόπης – αν έπαυε να αποτελεί «πιόνι» του Τουρκικού προξενείου Κομοτηνής θα ήταν πραγματικά πολύ ωφέλιμος για τους συμπολίτες του), Μαρίνα Χρυσοβελώνη (Μαγνησία), Απόστολος Αλεξόπουλος (Β Αθηνών), Ευάγγελος Αποστόλου (Εύβοια), Αγνή Καλογερή (Σάμος), Αφροδίτη Θεοπεφτάτου (Κεφαλληνίας), Δημήτρης Κοδέλας (Αργπλίδας), Ευγενία Ουζουνίδου (Κοζάνης), Γεώργιος Ορφανός (Α Θεσσαλονίκης), Γεώργιος Κοντογιάννης (Ηλείας), Αθανάσιος Πετράτος (Μεσσηνίας), Χαρά Καφαντάρη (Β Αθήνας), Θάνος Μωραίτης (Αιτωλοακαρνανίας), Νίκη Φούντα (Αιτωλοακαρνανίας), Τσαμπίκα Ιατρίδη (Δωδεκανήσου), Νίκος Νικολόπουλος (Αχαΐας), Μιχαήλ Ταμήλος (Τρικάλων), Όλγα Γεροβασίλη (Άρτας), Σοφία Σακοράφα (Β Αθηνών), Φεβρωνία  Πατριανάκου (Λακωνίας) και Δημήτρης Κυριαζίδης (Δράμας).

Ευχόμαστε ολόψυχα ο κατάλογος της ιδιότυπης αυτής «Εθνικής Ελλάδος» από βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου να διευρυνθεί ταχύτατα ώστε σύσσωμοι οι Έλληνες βουλευτές να σώσουν, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, την επώδυνη θυσία της  Ελληνικής Φέτας!

Από http://www.analyst.gr/2013/11/22/4748/

*Ο Λεωνίδας Κουμάκης, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και επί τρεις δεκαετίες, με την ιδιότητα του Διευθυντού Εξαγωγών Ελληνικής Οινοβιομηχανίας, ταξίδευσε στις 4 από τις 5 ηπείρους του πλανήτη μας, δημιουργώντας ένα εκτεταμένο δίκτυο διανομής σε 32 χώρες. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Το Θαύμα-Μια πραγματική ιστορία» (πρώτη έκδοση 1992, τελευταία 2008) και «Ματιές στις ρίζες του Ελληνισμού» (1997). Τον Δεκέμβριο 1996 κυκλοφόρησε  τον σύντομο «Aποχαιρετισμό». Από το 2003 ασχολείται με αρθρογραφία για θέματα ευρύτερου κοινωνικού ή εθνικού συμφέροντος