«Ούτε 7 χρόνια δεν θα κρατήσουν...»

Φωνή βοώντος εν τη Ευρώπη

ΤΟΥ ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΒΑΡΔΑΚΑ

Στον απόηχο των τελευταίων συναντήσεων κορυφής και αυτών που πρόκειται να ακολουθήσουν στο άμεσο μέλλον.

Τελικά η Συνθήκη της Λισσαβώνας για την τροποποίηση της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας που υπογράφηκε στη Λισσαβώνα στις 13 Δεκεμβρίου 2007 είναι άραγε η τελευταία; γιατί προς το παρόν δεν φαίνεται να κυοφορείται τίποτε άλλο,  παρά μόνο ότι οι Λαοί του Νότου αρχίζουν να κοιλοπονούνε. Όσο για την Ελλάδα μας εδώ και τρία χρόνια η ίδια βιώνει την κατάσταση του επώδυνου κωλικού δίχως να  της χορηγούν τα κατάλληλα αναλγητικά, αλλά άλλου είδους δόσεις.

13 Δεκεμβρίου 2007 ιστορική ημερομηνία που καθόρισε τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Εκείνη την αποφράδα ημέρα φαίνεται ότι συνέκλιναν τα τρία ιδεολογήματα- αποπαίδια του ίδιου πατριού, ο καπιταλισμός, ο σοσιαλισμός και ο εν λήθη υποβόσκων κομμουνισμός στις συνειδησιακές καταβολές κάποιων ηγετών. Κουράστηκαν αλλά κατάφεραν μετά από πολλές διασκέψεις να ξεκινήσουν το μεγαλύτερο κοινωνικό- οικονομικό πείραμα στον κόσμο δηλ να “ενώσουν” λαούς με τύπου “χειροπέδες” τραπεζο- οικονομικά εργαλεία καταδυνάστευσης.

Λοιπόν πριν γεννηθούν οι σημερινές γενιές κάποιοι φρόντιζαν για το “μέλλον” τους.

 Εν συντομία ο κόπος των Διακυβερνητικών Διασκέψεων. 

Η πρώτη Διακυβερνητική Διάσκεψη (Μάιος 1950 έως Απρίλης 1951), για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ), υπό ενιαία Επιτροπή.   

Η δεύτερη Διακυβερνητική Διάσκεψη (Απρίλιος 1955 έως Μάρτιο 1957), για την ίδρυση της ΕURATOM (Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας) και της  ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα). 

Η τρίτη Διακυβερνητική Διάσκεψη (Ιούνιος 1985), με την επιπλέον συμμετοχή της Βρετανίας, της Δανίας, της Ιρλανδίας, και της Ελλάδας (η οποία είχε ήδη ενταχθεί από το 1981), κατέληξε στη Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη δηλ. στο σχέδιο ενοποίησης των τριών αυτόνομων κοινοτήτων (ΕΚΑΧ, EURATOM, ΕΟΚ) καθώς επίσης και της εσωτερικής αγοράς μέχρι το Δεκέμβρη του 1992, επιβάλλοντας την «ελεύθερη» διακίνηση προσώπων, εμπορευμάτων, κεφαλαίων και υπηρεσιών μέσα στα όρια της Κοινότητας. 

Η τέταρτη Διακυβερνητική Διάσκεψη (Δεκέμβριος 1990 έως Δεκέμβριο 1991), με επιπλέον συμμετοχή της Ισπανίας και Πορτογαλίας, κατέληξε στην εσωτερική διευθέτηση των ευρωπαϊκών επιμέρους συμφερόντων με τη διαβόητη Συνθήκη του Μάαστριχτ και την πορεία προς την ΟΝΕ, δίνοντας έμφαση στην αυστηρή τήρηση των τεσσάρων κριτηρίων (επιτόκια, δημόσιο χρέος, πληθωρισμός, δημοσιονομικά ελλείμματα).           Η πέμπτη Διακυβερνητική Διάσκεψη (Μάρτιος 1996 έως Ιούνιος 1997), με την επιπλέον συμμετοχή της Φινλανδίας, της Αυστρίας και της Σουηδίας, κατέληξε στη Συνθήκη του Άμστερνταμ με το Σύμφωνο Σταθερότητας, την επικύρωση της πορείας προς την ΟΝΕ και την επέκταση της προς τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Η έκτη Διακυβερνητική Διάσκεψη (Δεκέμβριος 2000) που κατέληξε στη Συνθήκη της Νίκαιας, επικύρωσε τόσο την εφαρμογή του κοινού νομίσματος, όσο και την απαρέγκλιτη τήρηση της ΚΕΠΠΑ.

Τέλος η έβδομη Διακυβερνητική διάσκεψη γέννησε  την «Μεταρρυθμιστική Συνθήκη» ή Συνθήκη της Λισσαβώνας, του υποκατάστατου δηλαδή του  απορριπτόμενου στις συνειδήσεις των ευρωπαϊκών λαών «Ευρωσυντάγματος» και την υπερψήφισή της μέσω των ευρωπαϊκών κοινοβουλίων (εφ’ όσον πλέον δεν πρόκειται για Συνταγματική Συνθήκη), παρακάμπτοντας με αυτό τον τρόπο τα επικίνδυνα δημοψηφίσματα

Κάπου εκεί κοντά και  ανάμεσα στην Τρίτη και την Τέταρτη Διακυβερνητική Διάσκεψη ακούσθηκε μία Φωνή από την Έρημο του ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.

...και οι κομμουνιστές πόσα χρόνια δηλαδή. Δούλεψαν κοντά 75 χρόνια και δεν κράτησαν, κράτησαν ούτε 70 χρόνια, 72... Οι Σιωνιστές δουλεύουν τώρα, ξέρεις πόσα χρόνια; και 250. Αυτοί ούτε 7 χρόνια δεν θα κρατήσουν... ..

...Θα τα στριμώξουν τα πράγματα..

..Τέτοια δικτατορία πού σκέφτονται να κάνουν, μόνο ό διάβολος μπορεί να την είχε σκεφτεί. Κατάλαβες τί γίνεται; Τελικά θα φάει μια σφαλιάρα ή θα πάει στην άκρη... Θα πάει περίπατο...

Γέροντος Παισίου απομαγνητοφώνηση και  έκδοση : Ίερομ. Ισαάκ και συνοδεία Καλύβη Αναστάσεως Καψάλα Καρυές hggiken.pblogs.gr

Το πήγαιναν- το πήγαιναν το πράγμα, το έφεραν στο τέλος σε αδιέξοδο και φυσικά κάνοντας αρχή από τις “ενεργειακές αποθήκες”   στην Μεσόγειο, δηλ από την “ενοχλητική και οικονομικά παρακμιακή” Ελλάδα.

Μπορούσε να φαντασθεί η κοινωνική μαλθακότητα των χρόνων της Μεταπολίτευσης ότι θα έφτανε η Ελληνική καθημερινότητα σε τραγικά αδιέξοδα;

Φυσικά όχι...γιατί ζούσε στο όνειρο της τρυφής για να ξυπνήσει απότομα με ΕΦΙΑΛΤΗ.

Ήταν λοιπόν ή δεν ήταν ο Γέροντας  Παίσιος  ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ την ώρα που πέφτανε τα επιδοτούμενα πακέτα  δίκην αεροπτεριστών;

Ποιός Κλήρος και ποιος Λαός εντρύφησε στα λεγόμενα του Πνευματοκίνητου αυτού Γέροντα; Δεν ήξεραν ότι το βάζο με το μέλι που βουτούσαν την κουτάλα τους  δεν ήταν θυμαρίσιο αλλά “κατσικίσιο”;

Όμως ο Γέροντας δεν μίλησε αποκλειστικά μόνο για τους Έλληνες αλλά τα λεγόμενα του συμπεριλαμβάνουν ολόκληρη την ανθρώπινη κοινωνία .

Το  αποτέλεσμα θα είναι μετά από λίγο καιρό συγκλονιστικό, όταν θα έρχονται τα Έθνη στην Έρημο του Αγίου Όρους και θα αναζητούν Αυτόν που προείδε αυτά που πρόκειται κατά τα λεγόμενα του Γέροντα να ζήσουν.

-Ναι. Εδώ βλέπεις, σε έναν αδικημένο που έχει καλή διάθεση, επειδή δικαιούται την θεία βοήθεια, παρουσιάζονται πολλές φορές οι Άγιοι, η Παναγία, ο Χριστός, για να τον σώσουν πόσο μάλλον τώρα που θα βρίσκεται σε τόσο δύσκολη κατάσταση ο καημένος ο κόσμος....

-θα αφήσει το πλάσμα του ο Χριστός; Θα παρουσιασθεί στο αδιέξοδο των ανθρώπων...

Να λοιπόν τα αδιέξοδα που ήδη εμείς σαν Έλληνες τα βιώνουμε. Να λοιπόν και ΠΟΙΟΣ και τινί τρόπω θα παρουσιασθεί εν μέσω αυτών. Και συνεχίζει ο  Αγιορείτης της καρδιάς μας Γέροντας Παίσιος

Τώρα μια μπόρα θα είναι, μια μικρή κατοχή του αντίχριστου σατανά. Θα φάει μετά μια σφαλιάρα από τον Χριστό, θα συγκλονισθούν όλα τα έθνη και θα έρθει η γαλήνη στον κόσμο για πολλά χρόνια. Εκδόσεις Σουρωτή.

Τελειώνοντας θεωρώ χρήσιμο να εκμυστηρευθώ στο αναγνωστικό κοινό τα παρακάτω.

Ήταν αρχές της δεκαετίας του 90 και σε μία συνάντηση μου με τον αείμνηστο σήμερα Νικόλαο Μάρτη για την υπόθεση της πλαστογράφησης της Ονομασίας της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ μου μετέφερε τους χαιρετισμούς και τους λόγους του εν ζωή τότε Πατρός Παισίου που αφορούσαν τον ίδιον τον πρώην υπουργό αλλά και ήταν συμβουλές   προς όλους εμάς.

«Νίκο όταν θα βρεθείς στην άλλη ζωή τίποτε περισσότερο δεν θα σε βοηθήσει, ούτε οι δόξες και οι τιμές που απήλαυσες, αλλά μόνο αυτός ο ταπεινός αγώνας που κάνεις για την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μας τώρα στα γεράματα σου...πες και στους γνωστούς σου και σε  όσους μπορούν να καταλάβουν...ότι στις ημέρες μας και στις επόμενες δύσκολες που θα έρθουν να μιλούν για ΧΡΙΣΤΟ και ΕΛΛΑΔΑ και ο ΘΕΟΣ δεν πρόκειται να τους ξεχάσει ούτε εδώ, ούτε εκεί.... Παιδί μου εμείς τις καλές ημέρες για την πατρίδα θα τις βλέπουμε από ψηλά.»

Ο αείμνηστος υπουργός που είχε “μετανοιώσει” για επιλογές του βλέποντας τους πολιτικούς “φίλους” να σφυρίζουν αδιάφορα στο προηγούμενο μείζον θέμα της Μακεδονίας τελείωσε τα λόγια του συγκινημένος και λέγοντας μου.

«Κώστα αυτός ο Γέροντας είναι ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ  όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την  Ευρώπη και για τον κόσμο όλο».

ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/11/oute-7-xronia-den-tha-krathsoun.html#ixzz2lPflzJmk