Η κρίση στην παγκόσμια οικονομία

**Από άρθρο του Κώστα Μποτόπουλου στα «Νέα» (16/9/2013)

«Κι όμως, το σκάφος της παγκόσμιας οικονομίας συνεχίζει να κλυδωνίζεται επικίνδυνα. Για τρεις κύριους, κατά τη γνώμη μου, λόγους.

Ο Γιώργος Μαραγκός στο «Εθνος» (16/9/2013) * Ο πρώτος συνδέεται με την ίδια την έννοια και τα όρια των ρυθμιστικών παρεμβάσεων. Ο,τι συμβαίνει με ένα γυάλινο σκεύος που σπάει, ισχύει και για την παγκόσμια οικονομία που ξέφυγε από την κοίτη της: όσο αποφασισμένος και επιδέξιος και να είναι ο τεχνίτης που θα ασχοληθεί μαζί της, είναι σχεδόν αδύνατο να επανέλθει σε ισορροπία μόνο με θεσμικές κινήσεις, χωρίς αλλαγή συνηθειών και νοοτροπίας, που απαιτούν όμως αρκετό χρόνο και ισχυρή πολιτική βούληση. 

Ο δεύτερος λόγος έχει σχέση με την αντίσταση, έμμεση ή άμεση, των λεγόμενων αγορών: πίεση μέσω λόμπι για λείανση, καθυστέρηση ή εξουδετέρωση μεταρρυθμίσεων, διαφορετικές αντιλήψεις εθνικών οικονομικών συστημάτων (περίπτωση τραπεζικής ένωσης και φόρου χρηματοπιστωτικών συναλλαγών), διαρκής ανακάλυψη νέων τρόπων για την επίτευξη κερδών ή την παράκαμψη κανόνων (κατακόρυφη αύξηση σκανδάλων και οικονομικών ατασθαλιών). 

Τέλος, κερασάκι στην τούρτα των δυσκολιών, η διαφορά κουλτούρας, αντιλήψεων και συμφερόντων ανάμεσα στις αναπτυγμένες και τις αναπτυσσόμενες οικονομίες, αλλά και ανάμεσα στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τον δικό τους ρυθμό, κάνουν τις δικές τους μεταρρυθμίσεις (νόμος Ντοντ-Φρανκ) και συχνά φρενάρουν τις προσπάθειες κοινών ρυθμίσεων (στα κρίσιμα πεδία των εμπορικών συναλλαγών, των παράγωγων προϊόντων και των ανταλλαγών πληροφοριών μεταξύ των ρυθμιστικών Αρχών)».

enet.gr