“Στην αναζήτηση για έναν νέο εχθρό που θα μας ενώσει, καταλήξαμε στην ιδέα ότι η μόλυνση, η απειλή της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η έλλειψη νερού, η πείνα και τα παρεμφερή θα είναι αρκετά για το σκοπό μας….Όλοι αυτοί οι κίνδυνοι φυσικά, θα πρέπει να προκαλούνται από την ανθρώπινη παρέμβαση, πράγμα που θα απαιτήσει μια παγκόσμια αντίδραση.”
Αλεξάντερ Κινγκ και Μπέρντναρντ Σνάϊντερ


“Η περιβαλλοντική κρίση θα είναι η διεθνής καταστροφή που θα ξεκλειδώσει την Νέα Παγκόσμια Τάξη, Μία Παγκόσμια Κυβέρνηση”.
Μιχαήλ Γκορμπατσόφ 1987
-------------------------------------------------------------------------------

ομιλία της Ann Bressington
ανεξάρτητης βουλευτού του Νομοθετικού Συμβουλίου,
Νότια Αυστραλία.
Συνεδριακό Κέντρο Αδελαίδας.

μετάφραση: Φαίη

Εισαγωγικό σημείωμα.

Μετά την ομιλία του Λώρεντ Λούϊς στο Βελγικό κοινοβούλιο που τόλμησε να ξεστομίσει αλήθειες για την απάτη του πολέμου εναντίον της τρομοκρατίας, μια άλλη φωνή αντίστασης έρχεται από την άλλη άκρη του πλανήτη, αυτή της Αν Μπρέσινγκτον, ανεξάρτητη βουλευτής του Νομοθετικού Συμβουλίου της Νότιας Αυστραλίας, για να ξεσκεπάσει την άλλη μεγάλη απάτη της ‘βιώσιμης ανάπτυξης’ όπως εμείς τη γνωρίζουμε. Το πραγματικό όνομα αυτής είναι ΑΤΖΕΝΤΑ 21και έχει τεθεί παγκοσμίως σε εφαρμογή εδώ και αρκετά χρόνια. Είτε πρόκειται για τους λεγόμενους ‘προληπτικούς πολέμους’ ή για τους ‘πολέμους εναντίον της τρομοκρατίας’, είτε πρόκειται για την ‘καλή πράσινη ανάπτυξη’, ο κύριος σκοπός και ο συνδετικός κρίκος όλων αυτών των ενεργειών είναι η υφαρπαγή των φυσικών πόρων των λαών για την οικονομική τους αφαίμαξη και η σταδιακή μετάλλαξη των ίδιων των ανθρώπων σε οικειοθελείς φορείς ενός διαφορετικού τρόπου ζωής που θα παραδώσει τα αναφαίρετα και ελεύθερα δικαιώματά τους πάνω στη γή σε κάποιους ‘ειδήμονες’. Αυτό όμως δεν μπορεί να συμβεί. Δεν θα επιτρέψουμε να συμβεί. Είναι καθήκον όλων μας να ενημερωνόμαστε σε αυτά τα θέματα και να διαδίδουμε το μήνυμα έτσι ώστε να ‘γυρίσει η πλάστιγγα’ και να μην καρποφορήσει τούτη η καταιγιστική πλύση εγκεφάλου που δεχόμαστε. Σε αυτό το σημείο δεν μπορώ να μην αναφέρω τη σοφή απάντηση που μου έδωσε ένας σεβαστός διαδικτυακός συνομιλητής όταν του ανέφερα ότι η Ατζέντα 21 παρουσιάζεται και προωθείται στον κόσμο με σοσιαλιστικό πρόσωπο. Η απάντησή του ήταν η εξής: “Μα φυσικά…οτιδήποτε ‘κοινωνικής φύσης’ χρεώνεται/πιστώνεται στον σοσιαλιστικό χώρο. Οτιδήποτε ‘αναπτυξιακό’ στον καπιταλιστικό/συντηρητικό. Με αυτόν τον τρόπο διαιωνίζεται το ψυχροπολεμικό δίπολο, τα τοτεμ παραμένουν στην θέση τους και ο κόσμος στα μαντριά του.”

Ακολουθεί η κύρια ομιλία της Άν Μπρέσινγκτον (παρέλειψα τη μικρή εισαγωγή του καλωσορίσματος λόγω όγκου).

“Σας ευχαριστώ όλους που ήρθατε εδώ σήμερα. Ευχαριστώ επίσης όλους εκείνους που δεν βρίσκονται στα φώτα της δημοσιότητας αλλά έχουν βοηθήσει στην εκπαίδευσή μου πάνω στα παγκόσμια ζητήματα και στο πως αυτά υλοποιούνται σε κρατικό επίπεδο έτσι ώστε να μπορώ να είμαι ένα αποτελεσματικό εκλεγμένο μέλος του κοινοβουλίου σας. Κατά τη διάρκεια της σημερινής μου ομιλίας θα αναφερθώ σε έναν αριθμό ανθρώπων από διάφορες θέσεις επιρροής στη διεθνή σκηνή και θα το αφήσω  πάνω στη δική σας κρίση να αποφασίσετε αν θέλετε να συνεχίσετε προς την κατεύθυνση που πάμε.

Την Ατζέντα 21 την συνάντησα για πρώτη φορά το 2008 και ειλικρινά η πρώτη μου αντίδραση ήταν να απορρίψω αυτά που διάβαζα επειδή δεν πίστευα ότι κάποια κυβέρνηση στην Αυστραλία θα μας οδηγούσε σε αυτό το μονοπάτι. Τότε παρατήρησα να αναδύεται μια σειρά νομοθετικών σχεδίων στο Κοινοβούλιο που με ανησύχησε πολύ και επίσης άρχισα να βλέπω το περιεχόμενο της νομοθεσίας που εγκρίναμε. Κοινοποίησα αυτές τις ανησυχίες μου στο Κοινοβούλιο οι οποίες αγνοήθηκαν και απορρίφθηκαν. Οι λέξεις “Ατζέντα 21″ κυρίες και κύριοι δεν ήταν ποτέ γραφτό να ειπωθούν και αν αυτό ποτέ γινόταν, τότε φυσικά, θα έπρεπε να απορριφθούν ως μια θεωρία συνωμοσίας. Οι κυβερνήσεις δεν το επιθυμούν διότι αν οι άνθρωποι το γνώριζαν θα μπορούσαν να ενημερωθούν (υπάρχουν άφθονες πληροφορίες εκεί έξω) για το τι πρεσβεύει αυτή η Ατζέντα 21 και ποιος είναι ο τελικός της σκοπός. Ο πατέρας μου μου έλεγε ότι οι άνθρωποι λένε ψέματα μόνο για δύο λόγους. Ένας λόγος είναι επειδή ντρέπεσαι για αυτό που κάνεις και ο δεύτερος λόγος είναι επειδή δεν θέλεις οι άλλοι να είναι προειδοποιημένοι την ώρα που θα τους τη φέρεις. Πιστεύω ειλικρινά ότι αυτά τα μυστικά υπάρχουν για αυτούς τους δύο λόγους.

Κυρίες και κύριοι, η προέλευση του περιβαλλοντικού κινήματος όπως εμείς το βλέπουμε ξεκίνησε το 1968, όταν ιδρύθηκε η Λέσχη της Ρώμης. Η Λέσχη της Ρώμης έχει περιγραφεί ως ένα think tank κρίσεων, το οποίο ειδικεύεται στην δημιουργία κρίσεων. Ο κύριος σκοπός αυτής της δεξαμενής σκέψης ήταν να διαμορφώσει μια κρίση που θα μπορούσε να ενώσει τον κόσμο και να μας γαλουχήσει στην ιδέα των παγκόσμιων λύσεων σε τοπικά προβλήματα. Σε ένα έγγραφο που ονομάζεται “Η Πρώτη Παγκόσμια Επανάσταση”, το οποίο έχουν συγγράψει οι Αλεξάντερ Κινγκ και Μπέρντναρντ Σνάϊντερ, στις σελίδες 104 & 105 αναφέρονται τα εξής: “Στην αναζήτηση για έναν νέο εχθρό που θα μας ενώσει, καταλήξαμε στην ιδέα ότι η μόλυνση, η απειλή της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η έλλειψη νερού, η πείνα και τα παρεμφερή θα είναι αρκετά για το σκοπό μας….Όλοι αυτοί οι κίνδυνοι φυσικά, θα πρέπει να προκαλούνται από την ανθρώπινη παρέμβαση, πράγμα που θα απαιτήσει μια παγκόσμια αντίδραση.” Αυτή είναι η προέλευση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, κυρίες και κύριοι.

Το 1975 η Αυστραλία συμφώνησε να εισάγει ένα νέο οικονομικό κατεστημένο μέσω της Διακήρυξης της Λίμα στην Δεύτερη Διάσκεψη του Οργανισμού Βιομηχανικής Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών. Η Διακύρηξη της Λίμα ήταν το προσχέδιο για την αναδιάταξη των εργαλείων, των θέσεων εργασίας και της παραγωγής των αναπτυσσόμενων χωρών, αφήνοντας χώρες όπως την Αυστραλία με ελλείψεις στην τεχνολογία, στη βάση παραγωγής και στην απασχόληση. Ο Μπλάϊντ Φρέντυ μπορεί τώρα να δει ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτής της διακήρυξης για τη χώρα μας, με τις ανεφάρμοστες συμφωνίες Εμπορίου και Δασμών που αναπόφευκτα ακολούθησαν. Αυτό είναι πλέον μια πραγματικότητα, με περίπου το 90% του τομέα της γεωργίας και της παραγωγής μας να έχει φύγει. Η Αυστραλία υπέγραψε τη Διακήρυξη της Λίμα και εκατοντάδες άλλοι, με την υποστήριξη όλων των μεγάλων πολιτικών παραγόντων: Γουίτλαμ, Φρέϊζερ, Χόκ, Κίτινγκ, Χιούστον, Χάουαρντ, Ράντ, των Δημοκρατικών, των Πράσινων, ακόμη και των Εθνικών. Έχει τεθεί σε μένα ότι όλες αυτές οι συμφωνίες ήταν η βάση για το ξεδίπλωμα της Ατζέντας 21 και φαίνεται ότι η Αυστραλία έχει αλλάξει θέση στην παγκόσμια σκακιέρα με τους αποκαλούμενους ηγέτες μας, είτε αυτοί ήταν συνένοχοι είτε ήταν αφελείς στις μακροπρόθεσμες συνέπειες, και τώρα βρισκόμαστε σχεδόν σε θέση ΜΑΤ.

Το 1992, ο πρώην Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος, δήλωσε: “Η αποτελεσματική εκτέλεση της Ατζέντας 21 θα απαιτήσει μια ριζική αναπροσαρμογή της ανθρώπινης κοινωνίας σε τέτοιο βαθμό που δεν έχει ποτέ ξανά βιώσει ο κόσμος – μια μαζική μετατόπιση στις προτεραιότητες των κυβερνήσεων αλλά  και των ατόμων και μια άνευ προηγουμένου ανακατανομή των ανθρώπινων και οικονομικών πόρων. Αυτή η μετατόπιση θα καθιστά ότι είναι απαραίτητη μια ανησυχία για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της οποιασδήποτε ανθρώπινης δράσης και θα ενσωματωθεί στην ατομική και στην συλλογική λήψη αποφάσεων σε κάθε επίπεδο.” Εστιάζοντας στα γραφόμενα, θέλω όλοι να εξετάσετε τί πραγματικά σημαίνουν οι λέξεις ‘ριζική αναπροσαρμογή της ανθρώπινης κοινωνίας και άνευ προηγουμένου ανακατανομή των ανθρώπινων πόρων’. Για όλους εσάς εδώ απόψε που δεν είστε εξοικειωμένοι με την Ατζέντα 21, θα έλεγα ότι αυτή είναι η αρχή της μάθησής σας, όχι το τέλος.

Το 1992 ο Μόρις Στρονγκ, Γενικός Γραμματέας της Διάσκεψης για τη Γη των Ηνωμένων Εθνών και μέλος της Λέσχης της Ρώμης, δήλωσε: “Είναι σαφές ότι ο σημερινός τρόπος ζωής και κατανάλωσης της εύπορης μεσαίας τάξης, με την υψηλή πρόσληψη κρέατος, την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων κατεψυγμένων τροφίμων,  την χρήση ορυκτών καυσίμων, την ιδιοκτησία μηχανοκίνητων οχημάτων, μικρών ηλεκτρικών συσκευών, τον κλιματισμό στο σπίτι και στο χώρο εργασίας και τις κατοικίες στα προάστια, δεν είναι βιώσιμος”. Συνδυάστε αυτές τις δηλώσεις με τις προηγούμενες και πρέπει να γίνεται σαφές ότι η Ατζέντα 21 σχετίζεται με τον έλεγχο κάθε πτυχής της ζωής μας: πως τρώμε, τι τρώμε, πόσο τρώμε, πως μετακινούμαστε, την παραγωγή τροφίμων, την ποσότητα τροφής και που ακόμη ζούμε.

Ο Ντίξι Ρέϊ, πρώην Κυβερνήτης της Πολιτείας της Ουάσιγκτον και Επίκουρος Γραμματέας για τους Ωκεανούς και τις Διεθνείς Περιβαλλοντικές & Επιστημονικές Υποθέσεις, δήλωσε: “Η Ατζέντα 21 επιδιώκει να εγκαταστήσει έναν μηχανισμό για τη μεταφορά του πλούτου από τους πολίτες στον Τρίτο Κόσμο. Ο φόβος της περιβαλλοντικής κρίσης θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να δημιουργήσει μια παγκόσμια κυβέρνηση και μια κοινή κατεύθυνση από τα Ηνωμένα Εθνη”.

Μια έκθεση του 1976 της διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για τους Ανθρώπινους Οικισμούς, αναφέρει: “Η γη δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως ένα συνηθισμένο περιουσιακό στοιχείο που ελέγχεται από ιδιώτες και υπόκειται στις πιέσεις και στις ανεπάρκειες της αγοράς. Η ιδιόκτητη γη είναι επίσης ένα βασικό μέσο συσσώρευσης και συγκέντρωσης του πλούτου και ως εκ τούτου συμβάλλει στην κοινωνική αδικία”. Με άλλα λόγια κυρίες και κύριοι, εάν εργάζεστε σκληρά, ασκείτε δίκαιη δημοσιονομική διαχείριση και επενδύετε σε ακίνητα, συμβάλλετε στην κοινωνική αδικία.

Σε μια έκθεση από το Συμβούλιο του Προέδρου για την Αειφόρο Ανάπτυξη, αναφέρεται:“Χρειαζόμαστε μια νέα συλλογική διαδικασία λήψης αποφάσεων που να οδηγεί στη λήψη καλλίτερων αποφάσεων, ταχύτερη αλλαγή και πιο συνετή χρήση των ανθρώπινων, φυσικών και οικονομικών πόρων για την επίτευξη των στόχων μας”. Παράλληλα, ο Χάρβεϊ Ρούβιν, Αντιπρόεδρος του Δασικού Προγράμματος, αναφέρει: “Τα ατομικά δικαιώματα θα πρέπει να υποχωρήσουν μπροστά στα συλλογικά”. Ο Γκάρι Λώρενς, Σύμβουλος του Προέδρου Κλίντον για την Αειφόρο Ανάπτυξη, είπε: “Η συμμετοχή σε μία διαδικασία σχεδιασμού που υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ, είναι πολύ πιθανό να φέρει στην επιφάνεια πολλές ομάδες και άτομα που επικεντρώονονται στις θεωρίες συνωμοσίας”. Και να που είμαστε εδώ. “Αυτό το τμήμα της κοινωνίας μας που φοβάται μια παγκόσμια κυβέρνηση και την εισβολή των Ηνωμένων Εθνών, μέσω των οποίων οι ατομικές ελευθερίες μας θα πρέπει να αφαιρεθούν, θα εργαστεί ενεργά για να διαψεύσει οποιονδήποτε εκλεγμένο υπάλληλο που έχει ενταχθεί στην συνωμοσία αναλαμβάνοντας την Ατζέντα 21. Έτσι, θα ονομάσουμε τη διαδικασία μας κάτι άλλο. Θα την ονομάσουμε, Συνολικό Σχεδιασμό, η Διαχείριση Ανάπτυξης, ή Έξυπνη Ανάπτυξη. Καταλήξαμε με την Αειφόρο Ανάπτυξη”.

Η αναδιάταξη των ανθρώπινων και οικονομικών πόρων έχει γίνει πλέον ορατή σε όλους μας μέσω των περικοπών σε υπηρεσίες και προγράμματα για παροχή βοήθειας στους αρρώστους, στους νέους, στους ηλικιωμένους, και φυσικά, με τη δημιουργία ενός άλλου επιπέδου φτώχειας, το οποίο προσδιορίζεται με τον όρο ‘οι φτωχοί εργαζόμενοι’. Μιλούσα σε ένα πρόσωπο την περασμένη εβδομάδα και μου είπε: “Αν ο Χίτλερ ήταν ακόμα εδώ τριγύρω, θα καθόταν αναπαυτικά και θα έκανε την εξής σκέψη: ‘δεν χρειαζόμουν τις σφαίρες για να κατακτήσω τον κόσμο’. Και θα είχε δίκιο.”

Βλέπουμε καθημερινά την αρπαγή μετρητών από νέους φόρους που ονομάζονται εισφορές, δήθεν επειδή υπάρχει έλλειψη μετρητών σε αυτό το Κράτος και την ίδια στιγμή βλέπουμε μεγάλες δαπάνες για έργα που δεν ταιριάζουν με το μήνυμα ότι βρισκόμαστε σε οικονομική κρίση. Αλλά εμείς οι άνθρωποι, πρέπει να σφίξουμε τη ζώνη μας, ενώ η κυβέρνηση φαίνεται να αγνοεί και να είναι εντελώς αδιάφορη για το ποσό του χρέους που συσσωρεύεται. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι οι φόροι, οι εισφορές, τα πρόστιμα και οι όποιες άλλες κυρώσεις αυξάνονται, το κόστος της ζωής αυξάνεται γεωμετρικά και η ικανότητα του απλού πολίτη να ζει καλά συμβιβάζεται με σχεδόν κάθε νόμο που εγκρίνουμε. Συνεχώς πληρώνουμε για τις λεγόμενες υπηρεσίες που δεν λαμβάνουμε. Αυτή είναι η αναδιανομή του πλούτου σε τοπικό επίπεδο, ανακατανομή των οικονομικών πόρων, κατοχυρώνοντας μόνο ταλαιπωρία για τους πολίτες που το μόνο που θέλουν πραγματικά είναι να προχωρήσουν με τη ζωή τους.

Το Κοινοβούλιο έχει επίσης τολμήσει να εισβάλλει στο δικαίωμα των ανθρώπων να κατέχουν, να διατηρούν και να διαχειρίζονται την περιουσία τους χωρίς κυβερνητική παρέμβαση. Ειδικότερα, οι νόμοι γύρω από την κατανομή των υδάτινων πόρων και την διαχείριση των φυσικών πόρων. Ο νόμος Εγχώριας Βλάστησης και ο νόμος Ανάπτυξης & Προγραμματισμού, οι οποίοι είναι εξίσου τοξικοί για τους παραγωγούς τροφίμων, όπως είναι και για την μακροπρόθεσμη ασφάλεια των κατοίκων των πόλεων. Ο καθένας θα πρέπει να θυμάται ότι όλοι πληρώνουμε στην εφορία μια εισφορά για τη Διαχείρηση των Φυσικών Πόρων. Αυτό δηλαδή δεν πρόκειται να επηρρεάσει μόνο τους παραγωγούς τροφίμων. Οι εισβολές στην ιδιοκτησία μας, για τις οποίες μίλησε πριν ο Πήτερ που αντιμετωπίζουν οι παραγωγοί, θα φτάσουν στα προάστια και μέσα στην πόλη διότι έχουν την εξουσία να το κάνουν.

Ήδη στο Κοινοβούλιο έχουμε βάλει χέρι σε τίτλους ιδιοκτησίας ανθρώπων σε αγροτικές περιοχές και μιλώ για τη νομοθεσία McLaren Vale που εγκρίθηκε, και η φράση κλειδί που χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογήσει τη νομοθεσία ήταν “Κληρονομική Κατάσταση” – (και όλα αυτά) την ίδια στιγμή που έχουμε δικαίωμα να κατέχουμε και να διαχειριζόμαστε τη γη μας, να έχουμε πρόσβαση στο νερό, να παράγουμε επαρκή τροφή για να διασφαλίσουμε ότι δεν έχουμε μόνο μια επιλογή, αυτή της κατανάλωσης συχνά τοξικών και υποβαθμισμένων τροφών από μέρη όπως την Κίνα. Αυτή η κυβέρνηση εργάζεται υπερωρίες για να αφαιρέσει τα δικαιώματά μας από το Κοινό Δίκαιο μέσω μιας πληθώρας νομοθεσιών. Το Κοινό Δίκαιο είναι αυτό που μας εγγυάται την ικανότητα να διορθώσουμε τις αδικίες. Το επόμενο έτος σας υπόσχομαι ότι θα ακούσετε πάλι συζήτηση για μια σειρά από νομοθετικές πράξεις που θα διαβρώσουν περαιτέρω τα δικαιώματά μας από το Κοινό Δίκαιο και θα πρέπει να με στηρίξετε κυρίες και κύριοι, για να το σταματήσουμε.

Καθώς η Ατζέντα 21 μου γινόταν όλο και πιο εμφανής, άρχισα να χρησιμοποιώ στο Κοινοβούλιο την έκφραση ότι η κυβέρνηση έχει κηρύξει τώρα πόλεμο στους ίδιους τους πολίτες της και ότι αυτό συμβαίνει από το 2008. Αυτό φυσικά είχε ως αποτέλεσμα να χαρακτηριστώ συνομωσιολόγος. Να όμως που φτάσαμε εδώ, μιλάμε ανοιχτά για την Aτζέντα 21 και τις επιπτώσεις που θα δούμε σε σύντομο χρονικό διάστημα αν δεν την σταματήσουμε.

Επιτρέψτε μου να πω ότι ακούω συχνά ότι αυτό που συμβαίνει δεν μπορεί να σταματήσει. Σύστημα δύο προτιμώμενων κομμάτων, ψήφος στο Εργατικό κόμμα, ψήφος στους Φιλελεύθερους, τι σημασία έχει; Και στην πραγματικότητα αυτό ίσως να είναι αλήθεια για τη Βουλή των Αντιπροσώπων, γιατί εκεί είναι που σχηματίζεται η κυβέρνηση. Αλλά κυρίες και κύριοι, εδώ στη Νότια Αυστραλία έχουμε το Νομοθετικό Συμβούλιο, το σπίτι της επανεξέτασης. Και φίλοι μου, εδώ βρίσκεται η πραγματική εξουσία. Και το τελευταίο πράγμα που οι κυβερνήσεις θέλουν να καταλάβετε, είναι ότι ανεξαιρέτως ποιος είναι στην εξουσία, το Νομοθετικό Συμβούλιο είναι εκεί για ελέγχους και ισορροπίες. Και όταν το Νομοθετικό Συμβούλιο δεν επηρεάζεται υπερβολικά από τα μεγάλα κόμματα, η νομοθεσία μπορεί να μπλοκαριστεί.

Θυμηθείτε ότι στις περισσότερες από αυτές τις πολιτικές που ανέφερα σήμερα, έχει υπάρξει δικομματική υποστήριξη για όλες όσες έχουν εγκριθεί. Όταν τα μεγάλα κόμματα ενώνουν τις δυνάμεις τους, τότε οι ανεξάρτητοι και τα μικρά κόμματα, η φωνή μας βασικά, μηδενίζεται και ακυρώνεται. Ο τρόπος για να αποφευχθεί αυτό είναι να βεβαιωθoύμε ότι όταν τα μεγάλα κόμματα συμμαχούν δεν έχουν τους απαραίτητους αριθμούς. Για πάρα πολύ καιρό τώρα εμείς οι άνθρωποι έχουμε αποκοιμηθεί στο τιμόνι και είναι καιρός να ξυπνήσουμε και να συμμετέχουμε στην δημοκρατική διαδικασία. Και για να το κάνεις αυτό θα πρέπει να κατανοήσεις το κοινοβουλευτικό και το πολιτικό σύστημα που προσπαθείς να χαλιναγωγήσεις.

Το 1972, η Λέσχη της Ρώμης δημοσίευσε ένα ανησυχητικό έγγραφο, το “Όρια της Ανάπτυξης”, προειδοποιώντας για τον παγκόσμιο υπερπληθυσμό και την ανάγκη για βιώσιμη ανάπτυξη. Αυτή ήταν η αρχή της αργής διαδικασίας της κοινωνικής μηχανικής και του προγραμματισμού των ανθρώπων για να αποδεχθούν ότι ο πλανήτης αγωνίζεται για να διατήρησει τη ζωή.

Την 8η του Οκτωβρίου του 1973, οι Νιού Γιόρκ Τάϊμς ανέφεραν ένα απόσπασμα από τον Τεντ Τέρνερ, επίσης μέλος της Λέσχης της Ρώμης: “Το κοινωνικό πείραμα στην Κίνα υπό την ηγεσία του Προέδρου Μάο είναι ένα από τα πιο σημαντικά και επιτυχημένα στην ιστορία της ανθρωπότητας”.

Το 1987 ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, επίσης μέλος της Λέσχης της Ρώμης, είπε: “Κινούμαστε προς μια Νέα Παγκόσμια Τάξη, τον κόσμο του κομμουνισμού και δεν θα κλείσουμε ποτέ αυτόν τον δρόμο”. Επίσης, ο ίδιος ανέφερε το 1996 στη σελίδα 5 της Νομισματικής και Οικονομικής Αξιολόγησης: “Η περιβαλλοντική κρίση θα είναι η διεθνής καταστροφή που θα ξεκλειδώσει την Νέα Παγκόσμια Τάξη, Μία Παγκόσμια Κυβέρνηση”.

Το 1992 έγινε η Διάσκεψη για τη Γη, η οποία συνέταξε το έγγραφο που ονομάζεται, Ο Καταστατικός Χάρτης της Γης. Η συγγραφή αυτού του εγγράφου έγινε από τους Μόρις Στρονγκ, υποστηρικτή της παγκοσμιοποίησης, ελιτιστή και μέλος της Λέσχης της Ρώμης και Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Και οι δύο δήλωσαν ότι η ελπίδα ήταν πως αυτό το έγγραφο θα αναγνωριζόταν ως οι Δέκα νέες Εντολές, με την οικολογία ως τη νέα και μοναδική παγκόσμια θρησκεία. Από αυτή τη σύνοδο κορυφής ήρθε η Ατζέντα 21.

Ο Τεντ Τέρνερ, ο οποίος είναι επίσης μέλος της Λέσχης της Ρώμης, φέρεται να δήλωσε το 1996 ότι ο συνολικός πληθυσμός των 250-300 εκατομμυρίων ανθρώπων είναι ιδανικός. Αυτό σημαίνει ότι μια μείωση κατά 95% από τα σημερινά επίπεδα θα είναι ακόμη πιο ιδανική. Όποιος απεχθάνεται την πολιτική της Κίνας του ενός παιδιού είναι απλά χαζός. Το 1998 η Baltimore Sun ανέφερε στις 7 Ιουλίου ότι το μεγαλύτερο μερίδιο της πρώτης δωρεάς των 22 εκατ. δολαρίων του Τεντ Τέρνερ προς τον ΟΗΕ, πήγε σε προγράμματα που επιδιώκαν να καθυστερήσουν την αύξηση του πληθυσμού. Ένας άλλος στόχος της διαδικασίας μείωσης του πληθυσμού είναι ότι η νέα γενιά θα υποκύψει στην στείρωση για να σώσει τη Μητέρα Γη.

Κυρίες και κύριοι, ό, τι έχω πει εδώ απόψε μπορεί να ελεγχθεί μέσα από αναζητήσεις έγγραφων και τώρα έφτασε ο καιρός για όλους μας να βγάλουμε τις παρωπίδες μας και να ενθαρρύνουμε τους γείτονές μας να βγάλουν τις δικές τους παρωπίδες. Ήρθε επίσης η ώρα εσείς να απαιτήσετε από κάθε πρόσωπο που έχετε εκλέξει ότι κατανοεί πλήρως αυτήν την πολιτική που ξεδιπλώνεται από την τοπική, την πολιτειακή και την ομοσπονδιακή κυβέρνηση σε ανησυχητικό επίπεδο. Δεν μιλάμε για δεκαετίες. Μιλάμε μόνο για χρόνια πριν αυτό εφαρμοστεί πλήρως. Και κάθε μέρα άλλος ένας νόμος εισάγεται για την πλήρη εφαρμογή του τελικού σκοπού της Ατζέντας 21.

Έτσι, το ζήτημα που έθεσε ο Λόρδος Μόνκτον, “Φόρος άνθρακα, Κλιματική Αλλαγή, και Aτζέντα 21: Μπορεί η δημοκρατία να επιβιώσει και απ’ τα τρία;” πρέπει να απαντηθεί, και να απαντηθεί τώρα. Και θα πρέπει να μάθετε από τα εκλεγμένα μέλη σας τι γνωρίζουν για την Ατζέντα 21 και αν δεν την γνωρίζουν, εκπαιδεύστε τους, ωθείστε τους να κατανοήσουν τι ψηφίζουν στο Κοινοβούλιο, επειδή βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι”.

.

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ:

.

.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

Αβέρωφ