Κινητοποιήσεις: Και πάλι χτυπάνε το σαμάρι αντί για το γαϊδούρι…

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Στον κόσμο τους οι συνδικαλιστές, επιμένουν στο ίδιο «μοτίβο» κινητοποιήσεων: Χτυπάνε το σαμάρι και όχι το γαϊδούρι, που λέγαν και οι παλιότεροι.

Θυμάμαι τα παλιά, Πρόεδρος τότε, της μεγαλύτερης ανεξάρτητης αγροτοσυνδικαλιστικής οργάνωσης της χώρας μας, με περιοχή δράσης τη Κεντρική Μακεδονία: Το Συνδικάτο Αγροτών Πέλλας-Ημαθίας, «Μαρίνος Αντύπας». Τον μακαρίτη τον Πατάκη, τον Μπούτα, τις άπειρες συνδιασκέψεις, για να παρθεί μιαν απόφαση.

Είχα τότε προτείνει και εφαρμόσει για πρώτη φορά, τη λογική της αντιπαράθεσης με το σύστημα, όχι σε επίπεδο κλεισίματος δρόμων, αλλά κλείνοντας την πόρτα των εφοριών, των εργοστασίων κομπόστας και φρουτοσαλάτας, των δημοσίων υπηρεσιών.

Στην πρώτη φάση της νέας αυτής μορφής διάταξης των τρακτέρ, όχι απέναντι στον πολίτη που για τον όποιο λόγο βρίσκονταν στον δρόμο, αλλά απέναντι στο ίδιο το σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα, διαπιστώσαμε τον πανικό όχι μόνο των κρατούντων, αλλά και των πανικόβλητων επαγγελματιών συνδικαλιστών, ΚΚΕδων, ΠΑΣΟΚων και ΝΔούδων.

Οι κομματάνθρωποι αυτοί, για δεκαετίες ολόκληρες, εκπαιδεύτηκαν να κλείνουν δρόμους, ταλαιπωρώντας κυρίως τις τοπικές κοινωνίες. Στο ερώτημα που θέσαμε τότε, «γιατί αφού το πρόβλημά μας είναι η Διοίκηση, δεν κλείνουμε τις εφορίες και εν πάση περιπτώσει εκεί που πονάει το κράτος», η μόνιμη απάντηση ήταν: «Έτσι δεν συσπειρώνουμε κόσμο». Έχει μάλιστα ιδιαίτερο ενδιαφέρον να υπενθυμίσω πως, όταν το κράτος σε αγαστή συνεργασία με τους βιομήχανους αποφάσισαν σε μια χυδαία στημένη δίκη, να με στείλουν στις φυλακές των Διαβατών, οι εργατοπατέρες – τύπου Μπούτα – αλλά και οι άλλοι «σύντροφοι», με εγκατέλειψαν ολομόναχο. (Με εξαίρεση τον καλό μου φίλο Γιάννη Πατάκη, που στάθηκε συνεχώς δίπλα μου, τις δύσκολες στιγμές της φυλακής. Ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει).

Αποδείχθηκε ωστόσο, πως σε όλες περιπτώσεις όπου ο «Μαρίνος Αντύπας», προχώρησε σε «χτύπημα της καρδιάς του κράτους», τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά: Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων μας.

Παρ’ όλα αυτά, οι υπόλοιποι εξαρτώμενοι από τα κόμματα συνδικαλιστές, επέμεναν στη λογική του κλεισίματος των δρόμων, σε έναν αέναο κύκλο επαναστατικής γυμναστικής, αντίγραφο βασικά των απηρχαιωμένων και αναποτελεσματικών μεθοδολογιών του ΚΚΕ.

Σήμερα, μετά από δεκαετίες και δεκαετίες κινητοποιήσεων, οι συνδικαλιστές, επιμένουν στο ίδιο μοντέλο κινητοποιήσεων: Να στοχεύουν δηλαδή στην κοινωνία και όχι στο σύστημα.

Με δυο λόγια και για να επαναφέρω για δισεκατομμυριοστή φορά την πρότασή μου προς τους αγρότες που αυτές τις μέρες, «ζεσταίνουν τα τρακτέρ τους», αλλά και στους υπόλοιπους συνδικαλιστές των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς:

Μην στέκεστε απέναντι στην χιλιοταλαιπωρημενη κοινωνία.

Αντί να κλείνεται δρόμους, κλείστε τις εφορίες, κλείστε τις τράπεζες, κλείστε τους μηχανισμούς του Κράτους σε ολάκερη την περιφέρεια. Στερείστε τους από αυτό που παραδίδουν καθημερινά στους τροϊκανούς, στους τοκογλύφους και στο ΔΝΤ: Τα χρήματα.

Αντί να τραβάτε χειρόφρενο στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, απεργήστε περιφρουρώντας τα Μέσα, επιβάλλοντας την δωρεάν μεταφορά των πολιτών. Στερείστε τους δηλαδή από αυτό που παραδίδουν καθημερινά στους τροϊκανούς, στους τοκογλύφους και στο ΔΝΤ: Τα χρήματα.

Παράλληλα, δείξτε στους πολίτες πως συντονίζεστε με τις ανάγκες τους, σε μια δράση πραγματικής κοινωνικής αλληλεγγύης, την οποία τόσο πολύ χρειαζόμαστε στις σκοτεινές εποχές που βιώνουμε. Ξεκολλήστε από τα κόμματά σας και αποδείξτε πως ανήκετε στα Σωματεία σας, στα Συνδικάτα σας, στο Λαό σας.

Η Γενική Απεργία την οποία λέτε πως έχετε ως στόχο, θα πρέπει να έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής αποδοχής αλλά και συμπόρευσης ολάκερης της κοινωνίας, στο δρόμο για μιαν άλλη Ελλάδα: Την Ελλάδα της Αλληλεγγύης και της Αξιοπρέπειας. Και αυτό για να επιτευχθεί, θα πρέπει ο Λαός να καταλάβει πως ο στόχος σας δεν είναι το δικό σας κομμάτι από την πίτα, αλλά το μεγάλωμα της πίτας για όλους τους Έλληνες.

Όσο παραμένετε στα κλασικά μοντέλα των συντεχνιακών απεργιών, όχι μόνο δεν θα έχετε την πλήρη λαϊκή αποδοχή, αλλά θα δέχεστε την κριτική – κακοπροαίρετη ή καλοπροαίρετη δεν έχει σημασία – του τύπου: ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΤΟΥΣ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ.

Γίνετε επιτέλους λοιπόν, ένα σώμα, μια ψυχή, με τον πενόμενο Λαό μας. Να η μεγάλη σας ευκαιρία.

Πατριωτικό Μέτωπο