Οι Γερμανοί ετοιμάζονται για το πλιάτσικο “χωρίς μεσάζοντες”…

Γράφει ο Μαγια

Οι Γερμανοί αποφάσισαν να «κάψουν» την εγχώρια επιχειρηματική ελίτ, που για χρόνια κυριαρχούσε στην οικονομική ζωή του τόπου καθορίζοντας (και) τις πολιτικές εξελίξεις.

Το Γερμανικό οικονομικό Ράιχ δεν έχει κανένα πρόβλημα να συμπεριφερθεί σαν στυμμένη λεμονόκουπα στα διαπλεκόμενα και εξωθεσμικά κρατικοδίαιτα παρασιτικά συμφέροντα, που είχαν «βάλει πλάτη» για να περάσουν τα Μνημόνια, υποστηρίζοντας την πολιτική της υποταγής και φτωχοποίησης, μέσω των ελεγχόμενων ΜΜΕ. Αλλωστε, είθισται οι υποτακτικοί να μην είναι χρήσιμοι στα αφεντικά όταν τελειώσει η δουλειά που έχουν να κάνουν…

Εκτενές άρθρο για τα «πανίσχυρα οικονομικά τζάκια» δημοσιεύει το
γερμανικό περιοδικό Stern στο τεύχος που κυκλοφορεί με τίτλο «Μονοπώλιο των εκατομμυριούχων», σημειώνοντας ότι εδώ και πολλές γενιές 2.000 οικογένειες διαμόρφωσαν το υπάρχον σύστημα και αποκόμισαν τεράστια κέρδη.

Η επίθεση στο ελληνικό επιχειρηματικό κατεστημένο ενισχύει τα σενάρια που φέρουν τους δανειστές να βρίσκονται σε μετωπική σύγκρουση με τους Ελληνες ολιγάρχες.
Οι Γερμανοί εξέλαβαν ως «εχθρική» ενέργεια την αξίωση του Ελληνικού διαπλεκόμενου κατεστημένου να λάβει, εν είδει αντιπαροχής, μέρος στη νομή της χώρας, αποκτώντας τον έλεγχο επιχειρήσεων στρατηγικού χαρακτήρα, όπως ο ΟΠΑΠ, η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, τα ΕΛ.ΠΕ, που προορίζονται για επιχειρηματικά σχήματα γερμανικών συμφερόντων, γεγονός που θα του πρόσφερε ακόμα μεγαλύτερη και ανεξέλεγκτη δύναμη.
Ωστόσο, το φυτίλι της Γερμανικής επίθεσης πυροδότησαν οι διαλυτικές κινήσεις στο κόμμα του Καμμένου και το φούντωμα της Χρυσής Αυγής, δεδομένου ότι θεωρήθηκαν ως προειδοποίηση της διαπλοκής για τη δημιουργία σκηνικού πολιτικής αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης, κάτι που αποτελεί κίνδυνο-θάνατο για τους σχεδιασμούς του Βερολίνου, τη στιγμή μάλιστα που δεν έχει καταφέρει ακόμα να οδηγήσει σε πιο ρεαλιστικές θέσεις τον ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι στοχοποίησαν συγκεκριμένους επιχειρηματίες.

Ο Μπόμπολας, είναι σκληρός παίκτης στον κατασκευαστικό τομέα. Μπορεί να διεκδικήσει μερίδιο στο Ελληνικό και στους νέους αυτοκινητοδρόμους. Επιπλέον εμφανίζει ενδιαφέρον για τα εργοστάσια διαχείρισης και επεξεργασίας απορριμμάτων για τα οποία υπάρχει έντονο γερμανικό ενδιαφέρον. Το Stern αναδεικνύει επίσης το υψηλό τίμημα διέλευσης από την Αττική Οδό και τα εθνικά οδικά δίκτυα

Ο Βαρδής Βαρδινογιάννης, θεωρείται απειλή στον τομέα της ενέργειας. Παράλληλα έχει ιδιαίτερες σχέσεις με Άραβες και Αμερικανούς που θεωρούνται αντίπαλοι των γερμανικών συμφερόντων.

Προειδοποιητικές βολές εξαπολύει το Stern και για τον Κόκκαλη, επιχειρώντας να αποτρέψει εμπλοκή του στην ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ. Φροντίζουν μάλιστα να του περάσουν και μηνύματα με τις αναφορές περί Siemens και Στάζι.

Στο κάδρο της διαπλοκής μπαίνει και η Γιάννα Αγγελοπούλου. Οι Γερμανοί πιστεύουν ότι υπάρχει ομφάλιος λώρος μεταξύ της οικογένειας Αγγελόπουλου και του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η μεγάλη ρευστότητα του Θ. Αγγελόπουλου, του επιτρέπει να διεκδικήσει ορισμένα από τα φιλέτα της δημόσιας περιουσίας. Επίσης η Αγγελοπούλου, γίνεται αποδέκτης προειδοποιητικών βολών, για το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων.

Στο στόχαστρο και ο Σπύρος Λάτσης, παρά το γεγονός ότι το σύνολο των επιχειρήσεων και των συμφερόντων του Ομίλου είναι στο εξωτερικό. Οι Γερμανοί δεν συγχωρούν στον Λάτση το deal για τη συγχώνευση Εurobank και Εθνικής, που τους αιφνιδίασε. Έχουν και ένα ειδικό λόγο, που έγκειται στο γεγονός ότι η Deutche Bank είχε επενδύσει στο 10% των μετοχών της Eurobank. Γνωρίζουν ότι ο Λάτσης έχει μεγάλο ενδιαφέρον για τον τομέα του real estate, κάτι που συγκρούεται με τις δικές τους επιδιώξεις.

Ο Ψυχάρης είναι εύκολος στόχος. Τα χρέη του ΔΟΛ ανέρχονται σε 280 εκατομμύρια ευρώ και ο έλεγχος του τραπεζικού συστήματος με την τοποθέτηση επιτρόπων, καθιστά εύκολο το ”στραγγαλισμό” του.
Πάντως προκαλεί εντύπωση η απουσία οποιαδήποτε αναφοράς του Stern στον όμιλο Αλαφούζου, γεγονός που αποδίδεται στη συνεργασία του με τους δανειστές για να χτυπηθεί η ελληνική επιχειρηματική ελίτ και να αναδιαταχθεί ο χάρτης.

Γράφει μεταξύ άλλων το Stern:
- «Η Ελλάδα δεν είναι μια φτωχή χώρα, απλώς η κατανομή του πλούτου είναι άνιση. Τα 80 τοις εκατό του ιδιωτικού κεφαλαίου βρίσκεται στα χέρια
μόνον 2.000 οικογενειών. Γύρω στα 200 δισεκατομμύρια ευρώ αυτού του
κεφαλαίου βρίσκονται σε ξένες τράπεζες. Επισήμως μόνον εννέα πρόσωπα
δηλώνουν στην Ελλάδα εισόδημα άνω των 700.000 ευρώ το έτος. Η επονομαζόμενη λίστα Λαγκάρντ, με τα ονόματα 2059 Ελλήνων που κατέχουν λογαριασμούς στην Ελβετία, κρατήθηκε για πάνω από δύο χρόνια μυστική. Στη λίστα αυτή υπάρχουν ονόματα που θεωρούνται έμπιστα πρόσωπα του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Μεταξύ αυτών βρίσκεται ο δικηγόρος Σταύρος Παπασταύρου, ένα από τα δέκα κορυφαία στελέχη της Νέας Δημοκρατίας».

- Ο καθηγητής των πολιτικών επιστημών Σεραφείμ Σεφεριάδης στο Πάντειο
Πανεπιστήμιο συγκρίνει την αθηναϊκή ολιγαρχία με την ιταλική μαφία: «Εχει παντού τους ανθρώπους της: έναν αδελφό στην Αριστερά, έναν στη
Δεξιά, έναν στο δημαρχείο και έναν εντός της εκκλησίας. Οι ζάμπλουτοι
Έλληνες εξαγοράζουν τους πολιτικούς μέσω της χρηματοδότησης των
εκλογικών τους αγώνων. Η εξουσία που ασκούν μέσω των μίντια τούς
καθιστά απρόσβλητους».

- Στο τηλεοπτικό κανάλι Mega, που έχει τεράστια επιρροή, συμμετέχουν δύο τζάκια: Ο Μπόμπολας και η εκδοτική δυναστεία του Λαμπράκη. Ο γιος του μεγαλύτερου μετόχου της τελευταίας έγινε ο προσωπικός σύμβουλος του Σαμαρά.

Tο άρθρο κάνει αναφορά και στις αποκαλύψεις μέσω του Wikileaks που
έκανε επίσης αναφορά σε ομάδα Ελλήνων μεγιστάνων: «Μια τηλεγραφική είδηση που έφτασε σε μας από την Αμερική μέσω του Wikileaks, αναφέρει ότι μια μικρή ομάδα επιχειρηματικών μεγιστάνων έχει συνδεθεί με την πολιτική μέσω βαθμών συγγενείας, γάμων ή και διαζυγίων. Οι σχέσεις αυτές είναι πολυπλοκότερες από τις αντίστοιχες σχέσεις μεταξύ των θεών στην ελληνική μυθολογία».

Τι λέει για τους εφοπλιστές. «Όπως όμως ισχυρίζεται ο Σάββας Ρομπόλης, καθηγητής οικονομικών κοινωνικής πολιτικής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, είναι σχεδόν αδύνατον να αποδειχτούν οι παράνομες ραδιουργίες των ολιγαρχικών δυνάμεων [...] Δεν είναι μόνον που έχουν παντού τους ανθρώπους τους. Οι νόμοι έχουν γραφτεί εδώ και πολλές γενιές γι’ αυτούς. Δεν χρειάζεται καν να εξαπατήσουν την εφορία αφού απαλλάσσονται ούτως ή άλλως από τους φόρους. Κάθε χρόνο η Βουλή ανακοινώνει -όπως άλλωστε και το 2012- φοροαπαλλαγές για τους μεγαλοεφοπλιστές. Διότι αυτοί απειλούν με απόσυρση του στόλου τους και
τη διακίνησή του κάτω από άλλη σημαία. Βέβαια, επισήμως δεν υπάρχουν κανενός είδους συνδέσεις μεταξύ των ολιγαρχικών και των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, ούτε συναντήσεις και αποδεικτικές φωτογραφίες. Στη μαρίνα του Φλοίσβου όμως, τη μεγαλύτερη της Αθήνας, όπου αγκυροβολούν ακόμη και θαλαμηγοί 100 μέτρων».

Για το πόσο μακριά φτάνει εν τέλει η επιρροή αυτής της ελληνικής ολιγαρχίας, γνωρίζει καλά ο Γιάννης Δερμιτζάκης ο οποίος κατέχει Διυλιστήριο ανακύκλωσης παλαιού ορυκτελαίου στη Θεσσαλονίκη. «Ακόμη και η παγκόσμια πολυεθνική εταιρία Shell γονάτισε μπροστά στον Βαρδινογιάννη. Από το 2015, στην Ελλάδα δεν θα υπάρχουν πρατήρια βενζίνης της Shell. Η οικογενειακή πολυεθνική την αγόρασε για 219 εκατομμύρια ευρώ. Συνεχώς νέοι, εν μέρει συζητήσιμοι νόμοι, κατέστησαν
τη δουλειά μη αποδοτική για τη Shell. Στην αρχή απαγόρευσαν στην Shell να εισάγει δική της βενζίνη. Όταν αυτή η ρύθμιση άλλαξε κατόπιν πίεσης από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήλθε ένας νέος νόμος που εξανάγκαζε την Shell να διατηρεί σε ντεπό μεγάλες ποσότητες βενζίνης ως εθνικό απόθεμα ασφαλείας. Η Shell παραιτήθηκε».

Η συνέχεια αναμένεται εξόχως αποκαλυπτική…

olympia