Ποιος κερδίζει από τους τόκους των δεσμευμένων επιδοτήσεων;

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το διαδίκτυο εξακολουθεί να γίνεται αντιληπτό περισσότερο σαν μια «γειτονιά κουτσομπολιού», παρά σαν ένα εργαλείο που θα έπρεπε να έχει καταλυτική συμμετοχή στην ανάπτυξη. Σήμερα, για παράδειγμα, στην Ελλάδα η συζήτηση για το διαδίκτυο και τις νέες τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνίας αφορά στο εάν έπρεπε ή όχι να παρέμβει η Υπηρεσία Δίωξης ηλεκτρονικού Εγκλήματος για να κατεβάσει την ιστοσελίδα του «Γέροντα – Παστίτσιου»!!! Η χώρα πάει με τα χίλια στο γκρεμό και τα θέματα στην «ατζέντα» είναι όποια μαλακία κατέβει σε καθενός το κεφάλι.
Την ίδια ώρα κοντά στο 1δις ευρώ παραμένουν δεσμευμένα στις τράπεζες από την Κοινωνία της Πληροφορίας για δράσεις που έχουν ξεκινήσει από το 2008 και αφορούν τουλάχιστον 10.000 επιχειρήσεις. Ενώ πρόκειται για έργα που έχουν εγκριθεί, συμβασιοποιηθεί και υλοποιούνται ή έχουν ήδη υλοποιηθεί, οι ατυχείς επιχειρηματίες που θεώρησαν πως έχουν να κάνουν με ένα αξιόπιστο κράτος ακόμα περιμένουν τα χρήματα της κοινοτικής χρηματοδότησης.
Θυμάστε τη διαφήμιση που ρωτούσε «ξέρεις από ΕΣΠΑ;»; Δεν ξέραμε αλλά μάθαμε. Και μαθαίνουμε όλο και περισσότερα για τους καρεκλοκένταυρους της Κοινωνίας της Πληροφορίας οι οποίοι ενώ όλα είναι έτοιμα και πιστοποιημένα δεν βάζουν τις πέντε υπογραφές που πρέπει να μπούνε για να πέσουν τα χρήματα στην αγορά. Οπότε και τα χρήματα – κοντά στο 1 δις επαναλαμβάνω – κάθονται «αναπαυτικά» σε τοκιζόμενους τραπεζικούς λογαριασμούς. Δικαιούμαι λοιπόν να αναρωτηθώ: Εκτός από το προφανές που είναι οι τράπεζες, ποιοι άλλοι κερδίζουν από τους τόκους των δεσμευμένων επιδοτήσεων;
Αλλά τα «καλά παιδιά» που δεν βάζουν τις υπογραφές, βρίσκουν και τα κάνουν. Διότι έτυχε να είμαι αυτήκοος μάρτυρας αφήγησης που αναφερόταν σε Υπουργό Ανάπτυξης που είχε δώσει την απίστευτη εντολή: «αφήστε τις επιχειρήσεις στην άκρη, δώστε προτεραιότητα στα κρατικά έργα!». Αυτή ήταν πολιτική αντίληψη ανάπτυξης προκατόχου του σημερινού Υπουργού Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκη, μεσούσης της κρίσης, για την υπέρβαση της οποίας όλοι υποτίθεται πως εργάζονται. Όταν κρατάς όμως κλειδωμένα τα λεφτά στις τράπεζες και δεν τα δίνεις στην αγορά που τα δικαιούται, που έχει κάνει επενδύσεις σε αυτά τα έργα, που έχει συνάψει δάνεια κι έχει να πληρώσει προμηθευτές, τότε σκοτώνεις συνειδητά την ανάπτυξη και δουλεύεις για λογαριασμό της ύφεσης. Προφανώς, για τους πάσης φύσεως «οικονομικούς δολοφόνους» τα λεφτά είναι καλά.
Το τελευταίο που μαθαίνω για αυτή την απίστευτη ιστορία είναι πως χρησιμοποιώντας ως άλλοθι τις καθυστερήσεις που το ίδιο το «σύστημα» επέβαλλε, τώρα λέει θα αναθέσουν τη διαχείριση των δράσεων απευθείας στις τράπεζες. Εντάξει παιδιά, είχαμε πρωθυπουργό τραπεζίτη, έχουμε υπουργό Οικονομικών τραπεζίτη, το έχουμε καταλάβει το μήνυμα. Πάρτε τουλάχιστον την απόφαση και ξεμπλοκάρετε τα χρήματα ανθρώπων που επιχειρούν στην τεχνολογία, στην καινοτομία, στη γνώση. Έλεος, πια! Η ανικανότητά σας έχει πάψει πλέον να γίνεται πιστευτή και η ιδιοτέλεια «φωνάζει από χιλιόμετρα».

ΥΓ: Αλήθεια η τρόικα που υποτίθεται πως πάει και ελέγχει τα Υπουργεία, τι είδους έλεγχο έκανε στην Κοινωνία της Πληροφορίας; Πόσα ρολό χαρτί υγείας καταναλώνουν το μήνα; Αν αυτό δεν είναι θέμα, τότε τι είναι; Αν παράτησε τον Τόμσεν η γκόμενά του;

Εστάλη από:http://www.spirosrizopoulos.com/