Οι ειδικοί παραδέχονται ότι η συμβίωση βλάπτει τα ζευγάρια – Ποια είναι όμως η θεμελιώδης αιτία;

Το φαινόμενο της συμβίωσης έχει αυξηθεί σε πολλές χώρες, και στις Η.Π.Α ειδικότερα εμφανίζει αριθμούς-ρεκόρ.

Ως επιλογή τρόπου ζωής, η συμβίωση έχει αυξηθεί περισσότερο από 1.500 τοις εκατό τον τελευταίο μισό αιώνα. Το 1960 περίπου μισό εκατομμύριο ανύπαντρα ζευγάρια ζούσαν μαζί. Πλέον, στις Η.Π.Α, τα ανύπαντρα ζευγάρια που συμβιώνουν έχουν ξεπεράσει τα 7,5 εκατομμύρια.

Οι ειδικοί αποδίδουν την αύξηση του φαινομένου της συμβίωσης στην σεξουαλική επανάσταση, στην ευρεία διαθεσιμότητα του ελέγχου των γεννήσεων και της οικονομικής κατάστασης των ζευγαριών – το μοίρασμα των οικονομικών βαρών φαίνεται να κάνει ελκυστική την συμβίωση. 


Ορισμένοι άνθρωποι που βρίσκονται στην ηλικία μεταξύ 20 και 30 βλέπουν την συμβίωση και ως ένα μέσο προστασίας της υγείας τους από σεξουαλικά μεταδιδόμενες παθήσεις!! 

Σε μία πανεθνική έρευνα των Η.Π.Α που διεξήχθη το 2001 από το Εθνικό Πρόγραμμα στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια βρέθηκε ότι περίπου οι μισοί από τους 20χρονούς που ερωτήθηκαν συμφώνησαν με την ακόλουθη δήλωση:

‘Θα παντρευόσουν κάποιον/κάποια μόνο εάν αυτός ή αυτή συμφωνούσε να συζήσει μαζί σου πρώτα, ώστε να δεις εάν μπορείτε να ζήσετε αρμονικά μαζι’’.

Επίσης, η πλειονότητα των συμμετεχόντων στην έρευνα πίστευαν ότι η συμβίωση πριν το γάμο ήταν ένας καλός τρόπος για να αποφευχθεί το διαζύγιο. 

Οι κλινικοί ψυχολόγοι, όμως, υποδεικνύουν ότι η εμπειρία δείχνει άλλα πράγματα, σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο των New York Times. 

Οι ερευνητές έχουν αποδείξει ότι υπάρχουν αρνητικά αποτελέσματα από τη συμβίωση για το ζευγάρι, τα οποία έχουν ονομαστεί και ως «το σύνδρομο της συμβίωσης». 

Τα ζευγάρια που μετακομίζουν και ζούν μαζί πριν το γάμο τείνουν να είναι λιγότερο ικανοποιημένα από τους γάμους τους, και να είναι πιο πιθανόν να πάρουν διαζύγιο από τα ζευγάρια που δεν συμβιώνουν πριν τον γάμο, σύφωνα με το δημοσίευμα των Times. 

Στο παρελθόν, το ρίσκο διαζυγίου βασιζόταν στις διαφορές στα θρησκευτικά πιστεύω, το εκπαιδευτικό επίπεδο και τις πολιτικές πεποιθήσεις. Οι πρόσφατες έρευνες υποδεικνύουν ότι ορισμένοι από τους κινδύνους εδράζουν στην ίδια την συμβίωση. 

Μελέτες δείχνουν ότι τα περισσότερα ζευγάρια δεν σχεδιάζουν απαραίτητα να ζήσουν μαζί πριν το γάμο αλλά απλώς συμβαίνει. Αυτό σημαίνει ότι μία προσωπική σχέση ξεκινά χωρίς να υπάρχει δέσμευση για σοβαρή συνέχεια. 

Οι άντρες και γυναίκες που συζούν έχουν διαφορετικά, ακόμη και ανείπωτα σχέδια. Οι ίδιες μελέτες δείχνουν ότι οι γυναίκες βλέπουν την συμβίωση ως ένα βήμα προς τον γάμο. Όμως, αντίθετα, οι άντρες βλέπουν την συμβίωση ώς έναν τρόπο δοκιμασίας της σχέσης ή αναβολής της δέσμευσης. Καθόλου τυχαία, λοιπόν, αυτές οι διαφορετικές οπτικές οδηγούν συχνά σε αρνητικές συνέπειες ακόμη και όταν η σχέση οδηγηθεί τελικά σε γάμο. 

Παρόλα αυτά, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τόσο οι άνδρες και οι γυναίκες συμφωνούν ότι τα πρότυπα επιλογής για τον άνθρωπο που θα συμβιώσουν είναι χαμηλότερα από αυτά για τον άνθρωπο που θα παντρευθούν. Πώς αυτές οι απόψεις μπορούν να οδηγήσουν σε έναν υγιή, γερό και επιτυχημένο γάμο;

Οι ερευνητές έχουν αποδείξει μέσω των εμπειρικών δεδομένων ότι η συμβίωση έχει μία ισχυρή αρνητική πλευρά. 

Όμως δεν αναγνωρίζουν τον θεμελιώδη λόγο για τον οποίο η συμβίωση είναι ένα τόσο μεγάλο λάθος. Η αληθινή αιτία είναι ότι η συμβίωση παραβιάζει τον Νόμο του Θεού, κάτι που έχει πάντα αρνητικές συνέπειες. 

Οι συγκεκριμένες μελέτες απλώς αποδεικνύουν ότι ο Νόμος του Θεού δεν πρέπει να αγνοείται, καθώς είναι το θεμέλιο της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης και ζωής. 

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/04/blog-post_7469.html#ixzz1tSpvsGbv