Τό σχολεῖο τῆς Ἴµβρου, τό τζαµί τῆς Ρόδου καί ἡ Θράκη

Τό ἀνακοίνωσαν πανηγυρικά στήν Τουρκία ἀλλά καί στήν Ἑλλάδα ὡς ἕνα ἀκόµη βῆµα τῆς γείτονος πρός τόν ἀνθρώπινο πολιτισµό: τό τουρκικό ὑπουργεῖο Παιδείας ἔδωσε τήν ἄδεια νά λειτουργήσει στήν Ἴµβρο ἑλληνικό µειονοτικό σχολεῖο, µισό περίπου αἰώνα µετά τό σφράγισµα ὅσων ὑπῆρχαν στή δεκαετία τοῦ ‘60. Τό σχετικό αἴτηµα εἶχε ὑποβληθεῖ, µεταξύ ἄλλων, ἀπό Ἕλληνες τοῦ νησιοῦ.

Ἡ εἴδηση ἔγινε δεκτή µέ ἱκανοποίηση ἀπό τά ἰµβριακά σωµατεῖα, πού µετά τήν κατάρτιση τοῦ Κτηµατολογίου (µέ βάση τό ὁποῖο ἀποκαταστάθηκαν κάποιοι Ἕλληνες ἰδιοκτῆτες) βλέπουν νά διορθώνονται ὁρισµένες ἀκόµη ἀπό τίς ἀδικίες τοῦ παρελθόντος καί πού ἀναµένουν ἀνάλογες ἐξελίξεις καί στά καίρια αἰτήµατά τους. Αὐτά εἶναι ἡ ἀπόδοση τῶν κληρονοµικῶν δικαιωµάτων τῶν ξένων ὑπηκόων, ἡ κατοχύρωση τῶν ἀκινήτων ἀπό πλευρᾶς δικαιούχων, ἥ ἄρση τῆς συγκοινωνιακῆς ἀποµόνωσης τοῦ νησιοῦ κτλ.

Ἐµεῖς βεβαίως καλοδεχόµαστε τήν ἀπόφαση τῆς Ἄγκυρας ἀλλά δέν βλέπουµε σ’ αὐτήν κάτι παραπάνω ἀπό µιάν ἀνέξοδη χειρονοµία. Γιατί τί πρακτική ἀξία ἔχει τό ἄνοιγµα ἑνός σχολείου σέ ἕνα νησί ὅπου σήµερα δέν ὑπάρχει κανένα παιδί;;;!!! Καί δέν καταλαβαίνουµε τήν αἰσιοδοξία κάποιων Ἰµβρίων (Ἀθηνῶν καί Θεσσαλονίκης), πού µιλοῦν γιά τή «δυνατότητα νά ἐπιστρέψουν στό νησί καί οἰκογένειες µέ παιδιά ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη ἀλλά καί τήν Ἑλλάδα»! Μωρέ αὐτό ἔλειπε καί δέν γυρνούσατε στό νησί; Τό …σχολεῖο; Πλάκα µᾶς κάνετε; Καί καλά νά θέλουν ὁρισµένοινά προσφέρουν στήν Τουρκία ἄλλοθι (σάν ἐκεῖνο τό ἐξωφρενικό τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, πού κόντεψε νά γίνει κάτι σάν νέα Μεγάλη Ἰδέα τῶν ραγιάδων) ἀλλά νά τά λέµε καί µεταξύ µας σάν νά τά πιστεύουµε, πάει πολύ.

Τό ἑλληνοτουρκικό ἀλισβερίσι ὅµως ἐπεκτείνεται καί σέ ἄλλα νησιά τοῦ Αἰγαίου. Πρίν λίγες µέρες στή Ρόδο κατέρρευσε µέρος τοῦ τεµένους τοῦ Ρετζέπ Πασᾶ, γνωστοῦ µνηµείου τῆς Τουρκοκρατίας. Παρότι εἶχαν στό παρελθόν γίνει σχέδια γιά τήν ἐπισκευή του, λόγῳ ἔλλειψης πόρων δέν ὑλοποιήθηκαν. Μπορεῖ φυσικά νά ἔπαιξε ρόλο καί ἡ νεο-οθωµανική πολιτική πού τελευταίως ξεδιπλώνεται σέ Ρόδο -Κῶ, µέ τίς τουρκικές διεκδικήσεις στά διεθνῆ φόρα καί µέ τά πηγαινέλα τῶν Τούρκων πρακτόρων ἀπό τή Θράκη στή Δωδεκάνησο. Γιά τήν κατάρρευση πάντως ὁ Τοῦρκος Πρόξενος στή Ρόδο Ἀιντίν Ἰλχάν Ντουρουσόι διαµαρτυρήθηκε ἐγγράφως στίς τοπικές Ἀρχές.

Μέ τήν ἀφορµή αὐτή λοιπόν ἄς δηλώσουµε τήν «προκλητική» µας θέση γιά τό ζήτηµα: αὐτή πρέπει νά εἶναι ἡ µοίρα ὅσων µνηµείων τῆς Τουρκοκρατίας δέν ἔχουν κάποια ξεχωριστή ἱστορική – καλλιτεχνική ἀξία. Δέν µποροῦµε νά τά ἀντιµετωπίζουµε ἁπλῶς ὡς δείγµατα ἑνός ἄλλου πολιτισµοῦ καί ὅλα συλλήβδην νά κρίνονται διατηρητέα. Ἐδῶ µιλᾶµε γιά τά σηµάδια τῆς πολυαιώνιας σκλαβιᾶς µας, τῶν σφαγέων τῶν προγόνων µας, πού ρήµαξαν ὅ,τι εἶχε ἀφήσει ὄρθιο ἡ δυτική (κι ὄχι µόνο) λοιµική. Ἰδιοκτήτης καί καταπατητής δέν µπορεῖ νά ἔχουν τά ἴδια δικαιώµατα καί τήν ἴδιαν ἀντιµετώπιση, πῶς νά τό κάνουµε; Καί καλά νά ἔχουν αὐτά τά µνηµεῖα κάτι τό καλλιτεχνικά ἰδιαίτερο, ὅταν ὅµως τό µόνο πού τά ξεχωρίζει εἶναι ἡ διαφορετικότητά τους ποιός ὁ λόγος νά τά κρατᾶµε; Ἡ βία τῶν κατακτητῶν τά ἔφερε στά χώµατα τοῦ Ἑλληνισµοῦ κι αὐτήν τήν βία ἐξακολουθοῦν νά ὑπενθυµίζουν. Ἔ, ἄν δέν τά κατεδαφίζουµε πανηγυρικάγιά συµβολικούς λόγους, ἄς ἀφεθεῖ τοὐλάχιστον ὁ χρόνος νά ἀποκαταστήσει τή δικαιοσύνη. Σέ µιά χώρα ἄλλωστε πού σφαγίασε τό χτισµένο δικό της παρελθόν της γιά χάρη τῆς ἀντιπαροχῆς, παραεῖναι ὑποκριτικό νά µιλᾶµε γιά σεβασµό τοῦ ἀλλογενοῦς χθές.

Αὐτά καί ἄλλα πολλά συνδέονται ὅλα µέ τήν πολιτική µας στή Θράκη. Ἡ ἴδια φοβικότητα, ἡ ἴδια ἰδεοληψία καί ἡ ἴδια ἀνεπάρκεια µᾶς χαρακτηρίζει παντοῦ ἄλλωστε. Κάπως ἔτσι φτάσαµε στό σηµεῖο νά ἀκοῦµε τούς µειονοτικούς ταγούς (πολιτικούς καί δηµοσιογραφοῦντες) νά διεκδικοῦν «ἀµοιβαιότητα» καί νά προβάλλουν τήν Τουρκία ὡς παράδειγµα πρός µίµηση! Ἐννοώντας βέβαια ὄχι τήν συνολική πολιτική τῆς γείτονος – ἔναντι τῶν Κούρδων ἤ τῶν ἀλεβιτῶν, π.χ.- ἀλλά εἰδικά τῶν (ἀκίνδυνων) Ρωµηῶν τῆς Πόλης. Θά γίνουµε κάποτε Ἕλληνες;

Εφ. Αντιφωνητής 16-1-2012

Tουρκικά νέα