ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

«...Από τον 17ο αιώνα, η επιστήμη έγινε σταδιακά ο υπηρέτης της βιομηχανίας και της κυβέρνησης, επηρεαζόμενη από διάφορα κεκτημένα συμφέροντα και αυτάρεσκες γραφειοκρατίες που υποτίθεται ότι την προάγουν, όπως οι Εθνικές Ακαδημίες, το Ίδρυμα Εθνικής Επιστήμης και τα Εθνικά Ιδρύματα Υγείας.»

John Ziman. στο έργο του Προμηθέας Δεσμώτης

Ο πόλεμος με το σύγχρονο «Ιερατείο»

Αν και διανύουμε πλέον την 3η χιλιετία, η επιστήμη περνάει μια βαθιά κρίση: οι παραδοσιακές αρχές της ελεύθερης κριτικής και αμφισβήτησης δεν υφίστανται πια. Τα πεδία της έρευνας είναι ελάχιστα - όχι επειδή κατακτήθηκαν όλα τα υπόλοιπα, αλλά επειδή η κυριαρχούσα ελίτ επιβάλλει την έρευνα σε ορισμένους μόνο τομείς που επιβεβαιώνουν και ισχυροποιούν την κυρίαρχη άποψη, διατηρώντας τα κεκτημένα συμφέροντα της...

Η επιστήμη δεν ασχολείται πια με τη συνεχή αναζήτηση της αλήθειας, αλλά με την παθολογική υπεράσπιση και διατήρηση του ισχύοντος δόγματος, δημιουργώντας το δικό της ιερατείο: το επιστημονικό ιερατείο - μια ιδιαίτερη κάστα επιστημόνων που διαχειρίζεται και υπερασπίζεται το κατεστημένο δόγμα, πολεμώντας τους «αιρετικούς» που το αμφισβητούν. Η διαρκής επιστημονική αμφισβήτηση έχει αντικατασταθεί πλέον από τον διωγμό των αμφισβητιών.

Στο βιβλίο του Εργασία και Επιστήμη στον 20ο και 21ο αιώνα: Σκέψεις και Προβολές, ο καθηγητής Αεροδιαστημικής Robert G. Jahn παρατηρεί: «Στην αυγή του 21ου αιώνα, βρίσκουμε πάλι μια ελίτ, ένα αυτάρεσκο επιστημονικό κατεστημένο, το οποίο όμως είναι τώρα προικισμένο με πολύ περισσότερη δημόσια εξουσία και σεβασμό από την προγενέστερη έκδοση του. Ένα αληθινό ιερατείο υψηλής επιστήμης ελέγχει σημαντικά τμήματα της δημόσιας και ιδιωτικής πολιτικής για την έρευνα, την ανάπτυξη, την κατασκευή, την παραγωγή, την εκπαίδευση και τη δημοσίευση σε όλο τον κόσμο, απολαμβάνοντας πολιτιστική εμπιστοσύνη και σεβασμό που επεκτείνονται πολύ πιο πέρα από την πραγματική του αξία... Επιμένει να αποκρύβει μανιωδώς τις συσσωρευόμενες ανωμαλίες... αρνούμενο την καλά τεκμηριωμένη κληρονομιά του - ότι οι ανωμαλίες είναι η πολυτιμότερη πρώτη ύλη, από την οποία σχηματίζεται η μελλοντική επιστήμη.»
Ο συγγραφέας και σύγχρονος φιλόσοφος Robert Anton Wilson έκανε λόγο για μια «νέα Ιερά Εξέταση» που αντικατέστησε τη φυσική περιέργεια και την αμερόληπτη έρευνα, με μία νέα ορθοδοξία «καρδιναλίων» και «Παπών»: οι πρώτοι είναι οι εκδότες των μεγάλων επιστημονικών περιοδικών και οι κριτές ή «αξιόλογητές» των επιστημονικών εργασιών που δημοσιεύονται σε αυτά.
Έτσι θα γίνουν γνωστές και αναγνωρίσιμες και θα μπορέσουν να χρηματοδοτηθούν από αντίστοιχα ερευνητικά προγράμματα.
Οι «Πάπες» είναι αυτοί που κατέχουν θέσεις ισχύος και κρυφές διασυνδέσεις με την ελίτ της παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Είναι εκείνοι που ελέγχουν τη διαχείριση της γνώσης και τη χρηματοδότησης της έρευνας, καταπνίγοντας εν τη γενέσει της κάθε ανατρεπτική θεωρία που θα μπορούσε να απελευθερώσει τις ελεγχόμενες -πολιτικά, ενεργειακά και οικονομικά- μάζες.

Μέθοδοι επιστημονικής... καταστολής

Σήμερα, κάθε επιστήμονας που θέλει να δημοσιεύσει μία εργασία του σε ένα μεγάλο επιστημονικό περιοδικό, όπως π.χ. το Nature, πρέπει προηγουμένως να την προδημοσιευσει σε έναν ειδικό χώρο, ώστε να αξιολογηθεί επιστημονικά για την επάρκεια της. Αν η εργασία του περάσει με επιτυχία και εγκριθεί ως προδημοσίευση, τότε μπορεί να την προτείνει για δημοσίευση και σε ένα επιστημονικό περιοδικό. Εκεί, πάλι, θα αξιολογηθεί από ειδικούς επιστήμονες για το αν εκπληρώνει τους όρους δημοσίευσης, σύμφωνα με την πολιτική του εν λόγω περιοδικού.

Οι περισσότερες επιστημονικές εργασίες σήμερα (φυσικής, μαθηματικών, πληροφορικής, βιολογίας κ.λπ.) προδημοσιεύονται ηλεκτρονικά στον ιστοχώρο www.arXiv.org, τον οποίο διαχειρίζεται το πανεπιστήμιο Cornell της Νέας Υόρκης. Όσοι επιστήμονες αποτύχουν να προδημοσιεύσουν εκεί τις εργασίες τους, θεωρούνται «νεκροί» επαγγελματικά.

Στο παρελθόν, το arXiv.org είχε προβληθεί ως το Κέντρο Διανόησης, όπου η ελευθερία της σκέψης τροφοδοτεί τους δημιουργικούς χυμούς των λαμπρότερων μυαλών του πλανήτη. Ωστόσο, η καθημερινή του πολιτική αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο: όποια επιστημονική εργασία κριθεί ως ανορθόδοξη σε σχέση με το ισχύον δόγμα, παρότι μπορεί να εκπληρώνει όλα τα απαιτούμενα επιστημονικά κριτήρια και στοιχεία, απορρίπτεται ή μετακινείται αυθαίρετα από τους διαχειριστές του αρχείου σε μια άσχετη με το θέμα της κατηγορία, με σκοπό να υποτιμηθεί.

Ο διωγμός των «απειθών» επιστημόνων που τολμούν να αμφισβητήσουν με τις πρωτοποριακές εργασίες τους το επιστημονικό κατεστημένο είναι συνεχής και απηνής. Οι εργασίες τους απορρίπτονται και οι ίδιοι μπαίνουν στη «μαύρη λίστα», ενώ ειδοποιούνται παρασκηνιακά οι συνάδελφοι τους να τους απομονώσουν ως «αιρετικούς». Από την άλλη, οι διαμαρτυρίες των προδιαγραφέντων επιστημόνων σπάνια τυγχάνουν απάντησης από τους -διαχηρούντες ψευδώνυμο- διαχειριστές του ιστοχώρου. Ακόμα όμως και αν απαντηθούν, η εξήγηση είναι πάντα λακωνική: «Η εργασία σας κρίνεται υπερβολικά εικοτολογική» ή «Σύμφωνα με τη γνώμη του συντονιστή, η εργασία σας έχει ελάχιστο ενδιαφέρον για τους αναγνώστες».

Με άλλα λόγια, ο συντονιστής λογοκρίνει «προστατεύει» τους αναγνώστες από τις «επιστημονικές ανοησίες» μερικών συναδέλφων τους, παρότι μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται συνήθως και πολλοί καθηγητές πανεπιστημίων.

Ο νομπελίστας φυσικός Brian Josephson έχει καταγγείλει ανοιχτά το arXiv.org ως «ένα οργανωμένο σύστημα, σύμφωνα με τα πρότυπα μίας μυστικής κοινότητας και μίας κλασικής γραφειοκρατίας... ένα εργαλείο συγκαλυμμένων λογοκριτών, που αποσκοπεί στην καταστολή των επιστημονικών εργασιών που δε συμμορφώνονται με την κυρίαρχη άποψη». Ο καθηγητής Josephson έχει δημοσιεύσει την προσωπική του ιστορία και τη μάχη του εναντίον της λογοκρισίας και της δίωξης των επιστημόνων στη διεύθυνσηhttp://www.tcm.phy.cam.ac.uk/~bdj10/archivefreedom/main.html

Ο -επίσης απορριφθείς από το arXiv.org- φυσικός του πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού, δρ. Florentin Smarandache, δεν δίστασε να μιλήσει καθαρά για μία «διεθνή επιστημονική μαφία» και κατήγγειλε ότι: «...Στη Φυσική είναι ακόμα χειρότερα! Οποιοδήποτε έγγραφο προκαλεί τη θεωρία της σχετικότητας ή άλλη επικρατούσα ιδέα απορρίπτεται πάραυτα, όπως ακριβώς συνέβη με πολλές εργασίες μου... Στη Φυσική, κάθε έγγραφο που φέρει το όνομα μου διαγράφεται αυτόματα από το arXiv»(http://www.ad-astra.ro/whoswho/view_profile.php?user_id=91).

Από την άλλη, οι διαχειριστές του αρχείου μιλούν χλευαστικά για «ιστορίες συνωμοσίας». Ωστόσο, το περιοδικό Newsweek «ομολογεί» σε αντίστοιχο άρθρο του (6 Απριλίου 1993) ότι, πολύ συχνά, οι μη συμβατικές ή μη δημοφιλείς επιστημονικές απόψεις απλά καταστέλλονται.
Ο γνωστός αστρονόμος και φυσικός, Paul LaViolette (δημιουργός της Υποκβαντικής Κινητικής) έχει απορριφθεί δύο φορές για επικυρωμένες από πολλούς συναδέλφους του εργασίες. Μία τρίτη, τελευταία εργασία του έγινε μεν δεκτή, αλλά μεταφέρθηκε σε μία άλλη, άσχετη με το θέμα της, κατηγορία.
http://www.etheric.com/physarchive/suppression.html

Ο Brian Josephson έλαβε το Νόμπελ Φυσικής το 1972 για μία εργασία, γνωστή ως «επαφές Josephson» (1962). Στη γενικότερη μορφή της, η κάθε επαφή αποτελείται από δύο υπεραγωγούς, που χωρίζονται μεταξύ τους από ένα λεπτό στρώμα ενός μη υπεραγώγιμου υλικού. Η συμβολή των κυματοσυναρτήσεων του υπεραγώγιμου συμπυκνώματος σε κάθε πλευράς αυτού του μη υπεραγώγιμου εμποδίου οδηγεί σε μια ποικιλία λίαν ενδια φερόντων κβαντικών φαινομένων με πολλές πρακτικές εφαρμογές).
'Eνας από τoυs απορριφθέντες επιστήμονες από τον ιστοχώρο arXiv.org ήταν και ο -μετέπειτα νομπελίστας-φυσικός Brian Josephson (φωτό).

Η απάντηση που έλαβε στις επιστολές διαμαρτυρίας προs τον δημιουργό του ιστοχώρου, Paul Ginsparg, ήταν ότι ο τελευταίος ήταν αναρμόδιος για την καθημερινή διαχείριση του συστήματος!

Αξιολόγηση με... διακρισεις
Ο κοινωνιολόγος Michael J. Mahoney, του πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, εξέθεσε πειραματικά τον τρόπο λειτουργίας του συστήματος προδημοσιεύσεων και αξιολόγησης των επιστημονικών εργασιών. Εστειλε αντίγραφα μίας επιστημονικής εργασίας σε 75 αξιολογητές, αλλοιώνοντας όμως τα αποτελέσματα σε αυτές, έτσι ώστε άλλοτε να φαίνεται όχι η έρευνα υποαστηρίζει την κυρίαρχη άποψη και άλλοτε όχι την αμφισβητεί. Οπως επεξηγεί: «Όταν τα αποτελέσματα ήταν αντίθετα με τις θεωρητικές απόψεις των αξιολογητών, ακολουθούσε επίπληξη και απόρριψη της εργασίας. Όταν τα αποτελέσματα "επιβεβαίωναν" τις πεποιθήσεις τους, οι ίδιες αυτές εργασίες επαινούνταν και συστήνονταν για δημοσίευση...» 

(www.mang.canterbury.ac.nz/courseinfo/AcademicWriting/Prejud. htm).

Μετά την παρουσίαση των αποτελεσμάτων του στο Συνέδριο της Αμερικανικής Ενωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης, ο Mahoney δέχθηκε εκατοντάδες επιστολές και τηλεφωνήματα από επιστήμονες που πίστευαν όχι είχαν πέσει θύματα αυτής ακριβώς της προκατάληψης.
Ο Daniel Koshland, εκδοχής του επιστημονικού περιοδικού Science, υπερασπίστηκε την όλη διαδικασία της αξιολόγησης, αλλά πρόσθεσε και τα εξής: «Νομίζω ότι είναι σωστό να πούμε πως μία νέα ιδέα που συγκρούεται με το υπάρχον δόγμα, έχει έναν ανηφορικό δρόμο μπροστά της - όχι όμως και έναν αδύνατο δρόμο» 

(www.washingonpost.com/wp-dyn/content/articie/2007 /07/25/AP2007072502126.htmI).

Ανέφερε ως παράδειγμα την εργασία του βιοχημικού Edwin G. Krebs για τον «κύκλο του Krebs», μία θεμελιώδη σειρά βιολογικών ενζυματικών αντιδράσεων, για την οποία πήρε αργότερα το βραβείο Νόμπελ, αλλά αρχικά είχε απορριφθεί από το σύστημα αξιολόγησης!

Τα αντίμετρα των επαναστατών

Μερικοί από τους διωγμένους επιστήμονες αποφάσισαν να αντιδράσουν δημιουργώντας τον ιστοχώρο ArchiveFreedom

(http://archivefreedom.org),

όπου δημοσιεύονται οι ιστορίες τους. Για τους διαφωνούντες, υπάρχουν επίσης τα εξής περιοδικά:
• Scientific Exploration. Δημοσιεύει ανωνύμως εργασίες ακαδημαϊκών επιστημόνων που ασχολούνται με την έρευνα και περιλαμβάνει ένα φόρουμ για την παρουσίαση, κριτική και συζήτηση θεμάτων που αγνοούνται ή γελοιοποιούνται από την κυρίαρχη άποψη
(www.scientificexploration. org/jse.php).

• Galilean Electrodynamics. Δέχεται μόνο επαγγελματικές έργασίες από το πεδίο των μαθηματικών και της εφαρμοσμένης μηχανικής που προκαλούν τη Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν.
• Infinite Energy. Ιδρύθηκε από τον Eugene Mallove και ασχολείται με ενεργειακά πειράματα, πέρα από το πεδίο της ορθόδοξης επιστήμης
(www.infinite-eneTgy.com).

Εξοντωτικές διώξειs

Οι «ανωμαλίες», λοιπόν, που απειλούν τις καθιερωμένες θεωρίες αρχικά αγνοούνται. Αν κάποιοι «σηκώσουν κεφάλι» και παρουσιαστούν δημόσια, γελοιοποιούνται. Ο «αντιφρονών» επιστήμονας θα απορριφθεί από τα επιστημονικά συνέδρια και τα επιστημονικά περιοδικά. Θα εξοντωθεί με εξαναγκαστική απουσία δημοσιεύσεων και επαγγελματική δίωξη. Αν τολμήσει να εκφραστεί δημόσια, θίγοντας τα κεκτημένα συμφέροντα ισχυρών οικονομικών ομάδων και παραγόντων, θα ακολουθήσουν προσωπικές απειλές, ξυλοδαρμοί, εμπρησμοί και βανδαλισμοί - ίσως και η δολοφονία του!

Χαρακτηριστικά παραδείγματα εφαρμογής τέτοιων πρακτικών αποτελούν οι επιστήμονες Alexander Chernetski και Stanley A. Meyer. Ο Ρώσος καθηγητής Alexander Chernetski, ο οποίος στα τέλη της δεκαετίας του '90 εργαζόταν στο Ινστιτούτο Εθνικής Οικονομίας Georgi Plekhanov της Μόσχας, δημιούργησε μία γεννήτρια πλάσματος υψηλής συχνότητας που μπορούσε να δώσει πολύ περισσότερη ενέργεια από όση έπαιρνε (με απόδοση δηλαδή πολύ μεγαλύτερη της μονάδας), αντλώντας ίσως ενέργεια από το κενό (Ενέργεια Μηδενικού Σημείου ή ΖΡΕ - δείτε Novosti Press release 03NTO-890717CMO4, 1989). 
Όταν ο γνωστός Αμερικανός φυσικός και ερευνητής Hal Puthoff τον επισκέφτηκε το 1991 για μία προσωπική επίδειξη της συσκευής του εντυπωσιάστηκε τόσο, ώστε τον προσκάλεσε στις ΗΠΑ για να κάνουν περαιτέρω έρευνα. Ωστόσο ο Chernetski σκοτώθηκε σύντομα μετά από αυτό, το 1992

http://www.youtube.com/watch?v=mT-94c1Q6Ms

Ο δε Stanley A. Meyer εφηύρε μία συσκευή διάσπασης του νερού σε υδρογόνο και οξυγόνο με απόδοση 700% (παρήγαγε δηλαδή επταπλάσια ενέργεια από αυτή που κατανάλωνε) και λειτουργούσε μάλιστα καλύτερα με απεσταγμένο νερό (αντί των συνηθισμένων μεθόδων ηλεκτρόλυσης του νερού που χρησιμοποιούν οξυνισμένο νερό). Στη συνέχεια, χρησιμοποίησε τα παραγόμενα αέρια ως καύσιμα για την κίνηση ενός αυτοκινήτου! Είχε ισχυριστεί, μάλιστα, ότι μπορούσε να οδηγήσει ένα αυτοκίνητο από την Καλιφόρνια στη Νέα Υόρκη, καίγοντας κατά μέσο όρο ένα γαλόνι νερού για κάθε 160 χιλιόμετρα!

Επίδειξη της συσκευής του έγινε στον καθηγητή Michael Laughton, Πρύτανη Μηχανολογίας του St Mary's College του Λονδίνου, στο Ναύαρχο Sir Anthony Griffin και στον Βρετανό χημικό και ερευνητή Keith Hindley. Και οι τρεις αυτοί αξιόπιστοι μάρτυρες επιβεβαίωσαν τους ισχυρισμούς του, αναφέροντας μάλιστα ότι η συσκευή παρέμενε ψυχρή, ακόμα και μετά από πολλές ώρες λειτουργίας (λειτουργούσε με μιλιαμπέρ, αντί των αμπέρ που απαιτούν οι συμβατικές μέθοδοι ηλεκτρόλυσης του νερού). Υπάρχουν 8 πατέντες του Meyer γι' αυτή τη συσκευή.

Δυστυχώς, όμως, ο Meyer πέθανε στις 21 Μαΐου του 1998, σε ένα γεύμα με αξιωματούχους του NATO. Στη διάρκεια της αρχικής πρόποσης, βγήκε τρέχοντας από το εστιατόριο με τον αδελφό του και, μετά από ένα βίαιο εμετό, πέθανε πριν επέλθει το μοιραίο, είπε στον αδελφό του ότι τον δηλητηρίασαν! Πολλά σενάρια εκτιμούν ότι πίσω από τη δηλητηρίαση κρύβονται εταιρίες πετρελαίων. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι τώρα δεν έχει εξακριβωθεί ποιοι ήταν μαζί του στο εστιατόριο και τι ακριβώς γιόρταζαν 

(www.youtube. com/watch ?v=EPW4FruQiUU)...
http://www.youtube.com/watch?v=uynRz93b9eA

Του Θεοδόση Ράπτη

«Είναι πολύ δύσκολο να πειστεί κανείς για την αποτρόπαιη φύση της προπαγάνδας που εμπεριέχεται τις εξουσιαστικές δομές ελέγχου, όταν αυτή αγγίζει το τελευταίο προπύργιο άσκησης της λογικής του ανθρώπου, που θα όφειλε κανονικά να είναι η επιστήμη. Και, βέβαια, εκπλήσσεται κανείς όταν βλέπει ότι οι μαθηματικοί του 19ου αιώνα, για παράδειγμα, είχαν διατυπώσει θεωρίες του ηλεκτρομαγνητισμού που θα μπορούσαν να έχουν ήδη οδηγήσει σε ενοποίηση των δυνάμεων και, μάλιστα, χωρίς να έρχονται σε αντίθεση με όσα έχουν ειπωθεί από τον Αϊνστάιν κ.ά.

Σήμερα, λοιπόν, έχει αρχίσει να αποκαλύπτεται και το πραγματικό πολιτικό παρασκήνιο πίσω από τη μεθοδευμένη παραπλάνηση των μαζών, σε σχέση με τιs πραγματικές δυνατότητες της επιστήμης. Διότι μόνο έτσι μπορούσε να εξασφαλιστεί η τεχνολογική και οπλική υπεροχή, χωρίς αυτό να γίνει αντιληπτό από την Κοινή Γνώμη.

Σε αντίθεση με τα πυρηνικά όπλα, των οποίων η εφαρμογή ήταν αδύνατον να κρυφτεί, τα Η/Μ όπλα είναι αθόρυβα, «υπόγεια», καθαρά και εξαιρετικά φονικά, όταν κάποιος γνωρίζει ακριβώς πώς να τα χειριστεί. Επιπλέον, παρόλο που κάποια πράγματα είχαν γίνει αντιληπτά ήδη από την εποχή του Νίκολα Τέσλα, εξακολουθούσαν να υπάρχουν μεγάλα τεχνολογικά κενά, σχετικά κυρίως με την επιστήμη υλικών και τα υπολογιστικά συστήματα, που δεν επέτρεπαν τον ασφαλή και εύστοχο χειρισμό τέτοιων όπλων.

Έπρεπε, λοιπόν, να παραμείνουν μυστικά, μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή. Αλλά μαζί έπρεπε να «θαφτεί» και ένα ολόκληρο γνωστικό πεδίο. Έτσι, οι ισχυροί βρήκαν συμμάχους σε πολλούς «υπάκουους» ακαδημαϊκούς, ενώ ολόκληρές γενιές μηχανικών γαλουχήθηκαν με μισές ιδέες για το τι είναι εφικτό και τι όχι!

Πρέπει επιτέλους να καταγγελθούν ευθέως ορισμένοι άνθρωποι που αποδεικνύεται ότι υπηρέτησαν το σύστημα, συμβάλλοντας στη δυσφήμηση όποιων ειλικρινών ερευνητών. Πρόκειται για τη λεγόμενη «εμφύτευση» ή «εισοδισμό» διαφόρων «πρακτόρων» ή πληρωμένων «εργαλείων», οι οποίοι διαδίδουν αντιφατικές και συχνά εσφαλμένες πληροφορίες, με σκοπό να προκαλέσουν σύγχυση και να αποπροσανατολίσουν.
Τέτοιος άνθρωπος φαίνεται να ήταν -και συνεχίζει να είναι- ο Thomas Bearden, που παρουσιάζεται ως πρώην αξιωματικός των ΗΠΑ και φυσικομαθηματικός. Αμερικανοί ερευνητές ανακάλυψαν τελευταία πως δεν υπήρξε ποτέ απόφοιτος οποιουδήποτε πανεπιστημίου, ενώ σε διάφορες ιστοσελίδες βρίσκεται πλήθος αλλοπρόσαλλων θεωριών του, χωρίς την παρουσίαση, έστω μιας σοβαρής μαθηματικής απόδειξης
(The Skeptical Inquirer. Iav-Φεβ 2007).

Ο Lyndon LaRouche (πάνω) αποκήρυξε το «αριστερό» παρελθόν του και κατέβηκε με ΤΟΥΣ Δημοκρατικούς, ενώ επέμενε από τη δεκαετία του '80 να μιλά για την ανάπτυξη όπλων λέιζερ και βάσεων στη Σελήνη και τον Άρη.
Ομοίως, και ο Thomas Bearden (κάτω) επέμενε -και επιμένει- ότι οι ΗΠΑ θα απειληθούν στο μέλλον από τη Ρωσία, που έκανε παρόμοιες έρευνες ήδη από τη σοβιετική περίοδο- γι' αυτό, θεωρεί ότι πρέπει να αναπτύξουν επειγόντως όπλα λέιζερ και οι ΗΠΑ.

Βρέθηκαν όμως και οι φράξιες της εξουσίας στις ΗΠΑ, οι οποί-ες καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις. ΕΚΤΟΣ από τη διαμάχη Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών, όπου εμπλέκονται τα συμφέροντα των Ρότσιλντ κ.ά., μία από τις πιο περίεργες πλευρές είναι εκείνη που συνδέεται με τον Lyndon LaRouche: ελάχιστοι γνωρίζουν ότι ο άνθρωπος αυτός, που ξεκίνησε ως Μαοϊκός τη δεκαετία του '60, αναμεμειγμένος σε ψυχολογικές επιχειρήσεις πλύσης εγκεφάλου και άμεσα επιτιθέμενος στο τότε κίνημα της Νέας Αριστεράς, υπήρξε ταυτόχρονα ο άνθρωπος πίσω από την ενεργοποίηση του προγράμματος SDI (Πόλεμος Των Άστρων).
Παράλληλα, ο LaRouche δημιούργησε το Ίδρυμα για τη Σύντηξη (Fusion Energy Foundation), μέσω του οποίου χρηματοδοτήθηκαν διάφορες ερευνητικές δραστηριότητες ενώ κομμάτια της άγνωστης επιστήμης του 19ου αιώνα άρχισαν να έρχονται στην επιφάνεια, κυρίως μέσω του Internation Journal of Fusion Energy. To αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάσει ανάμεσα στις φατρίες εξουσίας ένας σιωπηρός εμφύλιος ανάμεσα στα στελέχη μεγάλων εταιριών

http://www.larouchepub.com

Από τις δεκαετίες '50 και '60, η παγκόσμια ελίτ διαιρέθηκε σε δύο μέρη: το ένα ήθελε τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας, βάσει ενός τεχνοκρατικού-φασιστικού οράματος, και το άλλο (το ισχυρότερο καρτέλ του πετρελαίου) ήθελε έναν ακόμη αιώνα εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου. Είναι φανερό, πλέον, ποια πλευρά νίκησε και γίνεται κατανοητό το γιατί περάσαμε από την αρχική αισιοδοξία των διαστημικών προγραμμάτων του' 60, στην απαισιοδοξία των πετρελαϊκών κρίσεων του 1974-1975 και του 2008.

Παράλληλα, ήρθε και η περαιτέρω αποσιώπηση κρίσιμων τομέων της επιστημονικής έρευνας. Ως αποτελέσματα, ενισχύθηκαν ακόμα και αποτυχημένα προγράμματα (έρευνα για τη διάσπαση του πρωτονίου, που οδήγησε στο κλείσιμο του αντίστοιχου εργαστηρίου Fermilab από τη Γερουσία), αλλά και η προπαγάνδα για ακόμη πιο μπερδεμένα θεωρητικά κατασκευάσματα (θεωρία υπερχορδών). με σκοπό τον αποπροσανατολισμό της Θεωρητικής Φυσικής.

Θαμμένες πατέντες

«Η πρόοδος έρχεται απαντώντας στα ερωτήματα και οι ανακαλύψεις αμφισβητώντας τις απαντήσεις.»
Bernhard Haisch, αστροφυσικός
Ένας άλλος χώρος όπου εφαρμόζεται η ίδια τακτική είναι το Γραφείο Παροχής Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας, το οποίο έχει κλειστές εντελώς τις πόρτες του για τους «αιρετικούς εφευρέτες» και, ιδιαίτερα, γι' αυτούς της «δωρεάν ενέργειας». Ο περιβόητος Paul La Violette είχε εργαστεί παλαιότερα εκεί, αλλά εκδιώχθηκε λόγω των ανορθόδοξων ιδεών του.
Εδώ οι εντεταλμένοι γραφειοκράτες επιστήμονες αποφασίζουν ποιους άθλους θα επιτρέψουν να επιτελέσει η φύση και ποιους θα της απαγορεύσουν! Και βεβαίως, ο άθλος της «δωρεάν ενέργειας» είναι γι' αυτούς μία φυσική αδυνατότητα - στάση που τηρεί και η οικονομική ολιγαρχία, η οποία πλουτίζει από τον έλεγχο της ενέργειας!

Αυτοκίνητα που τρέχουν με νερό αντί για βενζίνη; Μόνο ένας «τρελός» θα μπορούσε να ζητήσει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας! Τι θα γινόταν, άραγε, η βενζίνη; Πώς θα την πουλούσαν οι εταιρίες στο καταναλωτικό κοινό; Κι όμως, το 1979 ο Νεοζηλανδός εφευρέτης, Archie Blue, παρουσίασε δημόσια μία μηχανή που μπορούσε να κάνει οποιονδήποτε βενζινοκινητήρα να δουλεύει μόνο με νερό! Αυτόπτες μάρτυρες της Βασιλικής Αυτοκινητιστικής Λέσχης της Αγγλίας επιβεβαίωσαν τους ισχυρισμούς του ότι ένα αυτοκίνητο μπορούσε να διανύσει με αυτή τη συσκευή 160 χιλιόμετρα, με ένα γαλόνι νερό!
Δεν ήταν, όμως, κάτι καινοφανές. Η πρώτη επιβεβαιωμένη παρουσίαση μίας τέτοιας εφεύρεσης έγινε στο Ντάλας του Τέξας το 1934 και επιβεβαιώθηκε από εκατοντάδες θεατές στην Αγγλία

http://books.google.gr/books?id=caMNee9ybUQC&pg=PA2&l pg=PA2&dq=water-iueled+automobiles+1934&source=web&ots =jrdJ854rTa&sig=GihEzP0pDvSEN8PkuD_5RcTVeME&hl=el& sa=X&oi=book_result&resnum=4&ct=result

Ακόμα, τη δεκαετία του '50, ο Guido Franch κατέπληξε τους μηχανικούς αυτοκινήτων με μία χημική ουσία που επέτρεπε στο νερό να καεί όπως και η βενζίνη, με φανταστική απόδοση,.

Άλλοι, πάντως, μιλούν για απάτη.
Ωστόσο, παρ' όλες τις επιτυχείς παρουσιάσεις, καμιά από αυτές τις συσκευές δεν κυκλοφορεί σήμερα. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε; Το απαγορεύουν οι νόμοι της Φυσικής και οι «νόμοι» των μεγάλων κατασκευαστικών εταιριών αυτοκινήτων. Πέρα από τον εκβιασμό και τον εκφοβισμό προκειμένου να εγκαταλείψουν τα σχέδια τους, ορισμένοι επιστήμονες έχουν αναγκαστεί να τα παραδώσουν υπό την απειλή θανάτου.
Απτό παράδειγμα αποτελεί η υπόθεση του Γερμανού φυσικού και εφευρέτη Wolfhart Willimczik, ο οποίος επινόησε τη δεκαετία του '80 μία επαναστατική μηχανή που λειτουργούσε με περιστρεφόμενα έμβολα και θεωρείται ο ισχυρότερος, μέχρι τώρα, συμπιεστής. Δεν διαθέτει έδρανα, επομένως έχει μηδενική ή ελάχιστη τριβή, λειτουργώντας βασικά χωρίς λίπανση ακόμα και σε υψηλή πίεση. Παρόλα αυτά, η συσκευή απαγορεύτηκε και ο ίδιος φυλακίστηκε από τη μυστική αστυνομία (υπέστη γενικά διωγμούς από τις SSD/STASI/KGB και την BLKA, τη μυστική αστυνομία της Βαυαρίας). Στην υπόθεση εμπλέκεται και η δολοφονία ενός κινηματογραφιστή που κινηματογράφησε τη συσκευή
(http://www.youtube.com/watch?v=L_U2Q_ZuLk8).

Παραποίηση αποδεικτικών στοιχείων

Μία άλλη δημοφιλής μέθοδος για την κατάπνιξη νέων επαναστατικών εφευρέσεων είναι η παραποίηση των στοιχείων. Τον Μάρτιο του 1989, οι φυσικοί Stanley Pons και Martin Fleischman ανήγγειλαν ότι είχαν επιτύχει πυρηνική σύντηξη με ηλεκτροχημικό τρόπο. Μεγάλα αμερικανικά πανεπιστήμια (Caltech, MIT, Yale κ.λπ.) επανέλαβαν τα πειράματα των δύο επιστημόνων, αλλά ανέφεραν αρνητικά αποτελέσματα σε σχέση με τον ισχυρισμό τους περί «ψυχρής σύντηξης», κατηγορώντας τους για παρανόηση και κακής ποιότητας πειραματική εργασία (βλ. ΗΝ τ. 24, Ψυχρή Πυρηνική Σύντηξη).

Ο Eugene Mallove (δολοφονήθηκε με ξυλοδαρμό), βασικός επιστημονικός συντάκτης στο γραφείο ειδήσεων του ΜΙΤ, παραιτήθηκε από τη θέση του καταγγέλλοντας ότι τα υποτιθέμενα «μηδενικά αυτά πειράματα» είχαν πολλαπλά λάθη στα πειραματικά τους πρωτόκολλα, στην εκτίμηση των δεδομένων και την παρουσίαση τους. Όλα, στην πραγματικότητα, περιελάμβαναν στοιχεία έκλυσης μίας υπερβολικής θερμότητας, όπως ακριβώς απαιτούνταν από τους Fleischmann και Pons. Υπάρχουν στοιχεία ότι το ΜΙΤ παραποίησε σκόπιμα αυτά τα δεδομένα για να διαγραφεί η ένδειξη της υπερβολικής θερμότητας.

Η επίσημη αναφορά του ΜΙΤ άσκησε δραματική επίδραση στην αντίληψη πολλών επιστημόνων και δημοσιογράφων για την αδυνατότητα της ψυχρής σύντηξης. Οι περισσότεροι, ακόμα και σήμερα, δυσπιστούν ως προς τη δυνατότητα των πυρηνικών αντιδράσεων χαμηλής ενέργειας (LENR), παρότι αυτές έχουν πια επιβεβαιωθεί σε εκατοντάδες πειράματα.

Εκτός από την ψυχρή σύντηξη, το επιστημονικό κατεστημένο που διαχειρίζεται επί δεκαετίες τα κονδύλια της χρηματοδότησης, αντιδρά και εναντίον της νέας μεθόδου θερμής σύντηξης (Focus Fusion) υδρογόνου και βορίου, η οποία, αντίθετα από τη διερευνούμενη μέχρι τώρα πυρηνική σύντηξη δευτερίου και τριτίου, δεν δημιουργεί κανένα θανατηφόρο νετρόνιο, ενώ είναι αποδοτικότερη της δεύτερης.

Ωστόσο, η δωρεάν ενέργεια, το νερό ως καύσιμο, η ψυχρή σύντηξη, ακόμα και η ενέργεια από το κενό είναι «απαράδεκτοι» όροι που προκαλούν ανησυχία στη διεθνή οικονομική ελίτ, όπως κάθε τι που θα μπορούσε να συνδυαστεί με την απελευθέρωση από την ενεργειακή και οικονομική σκλαβιά.

Εξάλλου, παρόλο που το επιστημονικό ιερατείο σιχαίνεται και αφορίζει κάθε τι που σχετίζεται με ψυχικά ή παραφυσικά φαινόμενα, εναλλακτικές θεραπείες, UFO κ.λπ., ο Αμερικανικός Στρατός δεν επηρεάζεται καθόλου, αφήνοντας ελεύθερους τους δικούς του επιστήμονες να πειραματιστούν σε όλα τα προσφερόμενα. Στο πλαίσιο αυτό, η αμερικανική Πολεμική Αεροπορία διεξήγαγε τελευταία μία έρευνα για τέτοια «εξωτικά» θέματα, όπως οι τηλεμεταφορείς τύπου «Star Trek», οι διαστημικές σκουληκότρυπες και η ψυχική τηλεμεταφορά (http://paranormal.about. com/od/telekinesispsychokinesis /a/aall0804.htm και www.daviddarling.info/encyclopedia/P/ psychic_teleportation.html).

Όταν το περιοδικό USA Today ρώτησε γιατί η Αεροπορία ξόδεψε τόσα χρήματα για τέτοιες «περιθωριακές» μελέτες, ο εκπρόσωπος της, Ranney Adams, απάντησε ότι «εάν δεν αναποδογυρίσουμε τις πέτρες, δεν θα ξέρουμε ποτέ αν χάσαμε κάτι ή όχι» (2004, www.wintersteel.com/Sinth_Sense.html)! Αλλά και οι ιδιωτικές εταιρίες δείχνουν να ενδιαφέρονται για εναλλακτικά θέματα: η γνωστή αεροναυπηγική εταιρία Boeing ξοδεύει εκατομμύρια δολάρια για την έρευνα της αντιβαρύτητας (Cook, Ν. Boeing challenges the laws of physics. London Financial Times. July 29, 2002)- μίας... αίρεσης για τους πατέρες του επιστημονικού ιερατείου!

Καταπίεση της γνώσης ανα τους αιώνες

Το πρόβλημα της καταπίεσης των νέων ιδεών δεν είναι κάτι το καινούργιο. Είναι γνωστή η περιπέτεια του Γαλιλαίου, στις αρχές του 17ου αιώνα, και η δίωξη-φυλάκισή του ως αιρετικού, επειδή τόλμησε να πει ότι η Γη κινείται γύρω από τον Ήλιο! Είναι γνωστή, επίσης, η ιστορία των αδελφών Ράιτ, οι οποίοι πετούσαν επί ένα χρόνο με τη συσκευή τους στους αγρούς και κανένας επιστήμονας ή δημοσιογράφος δεν τους πίστευε. Σύμφωνα με τις επιστημονικές αυθεντίες της εποχής, ήταν αδύνατον να πετάξει μία μηχανή βαρύτερη από τον αέρα! Οι αδελφοί Ράιτ απηύδησαν με την αδιαφορία τους και τράβηξαν τελικά για την Ευρώπη...

Μεγάλα ονόματα και αυθεντίες του παρελθόντος έπεσαν σε τρομακτικά σφάλματα, προσπαθώντας να εμποδίσουν πρωτοποριακές ιδέες. Ο Αντουάν Λαβουαζιέ, πατέρας της σύγχρονης Χημείας, διαβεβαίωσε τους ακαδημαϊκούς ότι οι μετεωρίτες δε μπορούν να πέσουν από τον ουρανό, διότι δεν υπάρχει «καμιά πέτρα στον ουρανό»! Οι συνεχείς αναφορές των χωρικών αγνοήθηκαν, τα μουσεία και οι ιδιωτικοί συλλέκτες πίστεψαν τα λόγια του «μεγάλου επιστήμονα» και άρχισαν να πετάνε στα σκουπίδια τις «άχρηστες πέτρες» που διατηρούσαν μέχρι τότε στις συλλογές τους. Γι' αυτό, άλλωστε, υπάρχουν ελάχιστα δείγματα μετεωριτών πριν από το 1790. Χρειάστηκε η επισταμένη μελέτη του Ernst Chladhi, στις αρχές του 1800, για να αποδειχθεί τελικά η αλήθεια.

Δρ.Florentin Smarandache: «Οι προδιαγεγραμμένοι επιστήμονες υφίστανται χλευασμό, προσβολές. συκοφάντηση, προσωπικές επιθέσεις, αρνήσεις βραβείων, υποτροφιών, υψηλών Θέσεων Κ.Ο.Κ. Τα πάντα τα διαχειρίζεται αυτή η διεθνής μαφία στην επιστήμη, που απορρίπτει κάθε διαφωνούντα επιστήμονα».

Ο Βρετανός γεωλόγος, Adam Sedgwick, γράφοντας στον Δαρβίνο για τη Θεωρία της Εξέλιξης, τον ενημέρωνε ότι γέλασε με τη καρδιά του, όταν άκουσε γι' αυτή (www.eskimo.com/~billb/ supressl.html).
Επίσης, ο Γάλλος καθηγητής Φυσιολογίας, Pierre Pachet, έκρινε ως «γελοία μυθιστοριογραφία» τη θεωρία μικροβίων του Louis Pasteur (www.eskimo.com/~billb/supressl.htim).
Ο Θωμάς Έντισον έκανε την πρώτη επίδειξη του ηλεκτρικού λαμπτήρα του με την παντελή απουσία επιστημόνων, παρ' όλες τις προσκλήσεις που έστειλε. Όπως του απάντησε ο σερ William Siemens, ο πιο διακεκριμένος τότε μηχανικός της Αγγλίας: «Ανακοινώσεις σαν αυτή πρέπει να αποδοκιμαστούν ως ανάξιες της επιστήμης και ως κακές για την πραγματική πρόοδο της». Ο 'Εντισον δεν αποθαρρύνθηκε και, όταν πλέον καταξιώθηκε, εναντιώθηκε στο εναλλασσόμενο ρεύμα, το οποίο θεώρησε ως μία «ανόητη σπατάλη χρόνου» (www.eskimo.com/~-billb/supressl.htmI).
Πολλά μεγάλα ονόματα της επιστήμης αντιμετώπισαν στην εποχή τους με τυφλή προκατάληψη τις νέες, πρωτοποριακές ιδέες και εφευρέσεις, επικρίνοντας τες ως «γελοιότητες», «εξαπατήσεις» ή «φάρσες»! Ο επιστημονικός παρωπιδιομός, λοιπόν, δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Οφείλεται, μεταξύ άλλων, στον φόβο της άγνοιας, αλλά και σε κάτι πιο απλό: στην αντίδραση των περισσότερων ανθρώπων στο ενδεχόμενο να μάθουν κάτι καινούργιο και να «ξεμάθουν» αυτό που ήδη νομίζουν ότι γνωρίζουν πολύ καλά, όπως συμβαίνει με τους ηλικιωμένους: «Νεκρόν θεραπευειν ή γέροντα νουθετείν ταυτόν», έλεγαν οι αρχαίοι 'Ελληνες.

θεωρίες-ταμπού

Τα μεγαλύτερα ταμπού για το σύγχρονο επιστημονικό κατεστημένο, η αμφισβήτηση των οποίων απαγορεύεται ρητά είναι η Θεωρία της Ειδικής Σχετικότητας και η Θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης της σύγχρονης κοσμολογίας.
Η Ειδική Σχετικότητα στηρίζεται στο θεμελιώδες αξίωμα ότι η ταχύτητα του φωτός στο κενό παραμένει παντού σταθερή, για όλα τα μη επιταχυνόμενα συστήματα αναφοράς. Και όμως, το θεμελιώδες αυτό αξίωμα κινδυνεύει να καταρριφθεί μετά την καταγραφή, τον Σεπτέμβριο του 2007,4 λεπτών καθυστέρησης των φωτονίων που προέρχονταν από τον γαλαξία Markarian 501 (απέχει μισό δισεκατομμύριο έτη φωτός από τη Γη) από το τηλεσκόπιο ακτινών γάμα MAGIC, στο Λας Πάλμας των Καναρίων Νήσων (www.physics4u.gr/news/2007/scnews3030.html).

Όσον αφορά τη Θεωρία της Μεγάλης'Εκρηξης, αξίζει να σημειωθεί ότι, ουσιαστικά, αυτή δεν κάνει καμιά πρόβλεψη (το άμεσα αναμενόμενο από κάθε αποδεκτή επιστημονική θεωρία), αλλά προσαρμόζεται συνεχώς a posteriori στα δεδομένα, έτσι ώστε να συμφωνεί πάντα με αυτά. Υιοθετεί, λοιπόν, όλο και πιο παράξενες υποθέσεις, όπως η «διόγκωση», η «σκοτεινή ύλη» (ένα είδος ύλης που δεν μπορεί να ανιχνευθεί, αλλά που εντούτοις πρέπει να υπάρχει για να διασωθεί η θεωρία) και, τελευταία, η «σκοτεινή ενέργεια» (μία επίσης μη παρατηρήσιμη ποσότητα).

Όσο για την περίφημη «διαστολή του σύμπαντος», είναι πια ισχυρά αμφισβητήσιμη. Η μετατόπιση προς το ερυθρό του φάσματος του φωτός των μακρινών γαλαξιών δεν εξηγείται μόνο με την απομάκρυνση αυτών των γαλαξιών από εμάς, με μεγάλη ταχυτητα, άλλα και με πλείστες άλλες θεωρίες, όπως τη θεωρία του κουρασμένου φωτός, σύμφωνα με την οποία το φως χάνει ενέργεια κατά τη δίοδο του από τον διαστρικό χώρο.

Από την άλλη μεριά, ο διάσημος παλαίμαχος αστρονόμος, Halton Arp (που τελεί υπό δυσμένεια από το επιστημονικό κατεστημένο), έχει παρατηρήσει ζεύγη κβάζαρς σχετικά κοντά σε μας, που δίνουν όμως πολύ μεγάλες μετατοπίσεις προς το ερυθρό (και όφειλαν έτσι να είναι πολύ μακρύτερα), εμφανίζοντας νέες ανωμαλίες στη θεωρία.

Εκτός από τις βασικές αυτές θεωρίες, διακυβεύονται άμεσα ακόμα και οι περίφημοι «θεμελιώδεις νόμοι της φυσικής», όπως ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής, σύμφωνα με τον οποίο η ωφέλιμη ενέργεια αποσυντίθεται τελικά σε θερμότητα και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά. Σε ένα σχετικά πρόσφατο έγγραφο με τίτλο Ένας Δαίμονας Στερεάς κατάστασης του Maxwell, οι φυσικοί D.P. Sheehan και A.R. Putnam, και ο μαθηματικός J.H. Wright έχουν προτείνει μία συσκευή ημιαγωγών που θα μπορεί να παράγει ωφέλιμη ενέργεια από τον θερμικό θόρυβο ενός ηλεκτρονικού κυκλώματος. Το εργαστηριακό μοντέλο τους αναμενόταν το 2007 και, λογικά, θα πρέπει να έχει κατασκευαστεί.

Το επιστημονικό ιερατείο καταλαβαίνει ότι οι συσσωρευμένες ανωμαλίες και αντιφάσεις των δογματικών θεωριών του γίνονται ολοένα και πιο απειλητικές. Αυτός είναι και ο λόγος που αμύνεται τόσο λυσσαλέα εναντίον των επίδοξων καταλυτών του περιγελώντας τους' διότι, όπως λέει και το εκκλησιαστικό ρητό: «Μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απωλέσαι». Είναι η τελευταία αντίσταση πριν την πτώση. Πλησιάζει πλέον το τέλος - όχι όμως της Φυσικής όπως νομίζουν ορισμένοι, αλλά του κατεστημένου δόγματος!

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
http://www.bibliotecapleyades.net/ciencia/supressed_inventions/suppressed_inventions.htm
www.suppressedscience.net
http://portland.indymedia.org/en/2007/09/364508.shtml
www.suppressedscience.net/links.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Eugene_Mallove
www.greatdreams.com/mallove.htm
http://nucnews.net/nucnews/2004nn/0411n ν/041105νν.html
http://news.bbc.co.Uk/2/hi/science/nature/2157975.html
www.slate.com/id/2072733
www.gather.com/viewArticle.jsp?arti cleld=281474977221266
http://youtube.com/freeglobalenergy
http://free-energy.zpod.biz/
www.nuenergy.org/video/chemetski.rm
http://keelynet.com/energy/plasmafe.txt
http://galileo.spaceports.com/~wolf hart/vid/us2a.html
http://static.wikipedia.org/new/wikipedia/en/
articles/i/n/v/UserInventor_285f.html
http://saturn.spaceports.com/-wolfhart/newpumps.htm


ΠΗΓΗ: http://eleftheri-epistimi.blogspot.com/2009/02/blog-post_11.html