ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΠΡΑΞΕΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ!
Μάκης Βραχιολίδης (δημοσιογράφος-εκδότης)
Ποιος θα βουλώσει με επιχειρήματα το στόμα όλων αυτών των αθλίων της Ευρώπης (δήθεν εταίρων μας) που παραδίδουν μαθήματα ενάρετης συμπεριφοράς στην Ελλάδα; Ποιος θα τους πει ότι η Ελλάδα δεν χρωστάει πλέον τίποτε και ότι έχει πληρώσει στο πολλαπλάσιο το δημόσιο χρέος της, που δολίως και με τοκογλυφικό τρόπο έχουν κατασκευάσει και καταστρέφουν δι’ αυτού το γένος των Ελλήνων;
Τον λόγο πλέον έχει ο Αλέξης Τσίπρας, όχι να σκύψει το κεφάλι σαν φοβισμένος μαθητής στον Σόιμπλε, αλλά για να τρίψει στην μούρη των
Κανείς Έλληνας πολιτικός μέχρι σήμερα δεν έχει τρίψει στη μούρη των Ευρωπαίων εταίρων/δανειστών μας αυτή την μεγάλη αλήθεια. Κανείς δεν τους είπε: «πάψτε να διασύρετε τους Έλληνες ότι δεν πληρώνουν τα χρέη τους και σταματήστε να παραδίδετε μαθήματα για τις δήθεν υποχρεώσεις μας απέναντί σας. Σας έχουμε πληρώσει δυόμισι φορές σε τόκους και χρεολύσια τα λεφτά σας και συνεχίζετε να ζητάτε κι άλλα; Μετατρέψατε την Ευρώπη σε τοκογλυφικό οργανισμό που εξοντώνει λαούς! Ε, όχι, φτάνει πια. Σας έχουμε εξοφλήσει και με το παραπάνω»!
Συγκεκριμένα, τα 26 δις ευρώ-χρέη των Τραπεζών που με τις δόλιες ενέργειες του τ. υπουργού Οικονομικών μεταφέρθηκαν στον λαό, κατανέμονται ως εξής:
1. Εθνική Τράπεζα: 4 κρατικά ομόλογα αξίας 8.765.000 δις ευρώ.
2. EUROBANK: 4 κρατικά ομόλογα αξίας 7.770.000 δις ευρώ.
3. Τράπεζα Πειραιώς: 3 κρατικά ομόλογα αξίας 4.576.000 δις ευρώ.
4. ALPHA BANK: 3 κρατικά ομόλογα αξίας 4.867.000 δις ευρώ.
Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν περίπου έξι μήνες και στις 8 Αυγούστου 1953 υπεγράφη η Συμφωνία του Λονδίνου για τα Γερμανικά Εξωτερικά Χρέη (London Agreement on German External Debts), που προέβλεπε «κούρεμα» κατά 60% και αποπληρωμή τους με μάρκα σε 30 χρόνια. Ένας σημαντικός όρος της συμφωνίας ήταν ότι αποπληρωμή θα γινόταν εφόσον η Δυτική Γερμανία είχε εμπορικό πλεόνασμα και η εξυπηρέτηση του χρέους δεν θα ξεπερνούσε το 3% των εσόδων της από το εξαγωγικό εμπόριο. Από ελληνικής πλευράς, τη συμφωνία υπέγραψε ο πρεσβευτής μας στο Λονδίνο, Λέων Β. Μελάς, και κυρώθηκε από τη Βουλή με το νόμο 3480/56 (ΦΕΚ 6/7.1.1956). Το «κούρεμα» του γερμανικού χρέους, μαζί με το σχέδιο Μάρσαλ, βοήθησαν καθοριστικά στην οικονομική «απογείωση» της καθημαγμένης από τον πόλεμο Δυτικής Γερμανίας και τη βοήθησε να ενταχθεί ομαλά στους διεθνείς θεσμούς. Λόγω της οικονομικής της ανάπτυξης, η αποπληρωμή του χρέους ήταν εύκολη υπόθεση για τη Δυτική Γερμανία. Η τελευταία δόση του πληρώθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2010, όταν η Ελλάδα βρισκόταν στον αστερισμό του πρώτου μνημονίου. Το «κούρεμα» του γερμανικού χρέους το 1953 χρησιμοποιήθηκε ως παράδειγμα από μη κυβερνητικές οργανώσεις (ATTAC κ.ά.) για τη διεκδίκηση διαγραφής του χρέους των υπερχρεωμένων χωρών του Τρίτου Κόσμου. Το επικαλέστηκε για το ελληνικό χρέος και ο τότε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και νυν πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο Ευρωκοινοβούλιο στις 27 Σεπτεμβρίου 2012.
Αν κύριε Τσίπρα, όπως είπατε, οι εταίροι μας είχαν ετοιμάσει παγίδες, εμείς έχουμε τα δίκαια με το μέρος μας. Καταγγείλτε τους τοκογλύφους και στείλτε τους στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Απαιτείστε τα δίκαια του λαού και χρησιμοποιείστε το δεδικασμένο επί Ιωάννη Μεταξά.
Στην προσφυγή της η Βελγική Κυβέρνηση κατηγορούσε την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Το Ελληνικό Κράτος (η δικτατορική φασιστική κυβέρνηση Ιωάννη Μεταξά), απάντησε με υπόμνημα στο οποίο ανέφερε
• «Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο»
Η δική έγινε το 1938 και ο νομικός εκπρόσωπος του Ελληνικού Κράτους (της φασιστικής κυβέρνησης Ιωάννη Μεταξά), κατέθεσε νέο υπόμνημα στο οποίο ανέφερε:
• «Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση, η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους. Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος, και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να…» επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του, κι έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας. Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους
Με βάση αυτά τα επιχειρήματα, το Διεθνές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου της Κοινωνίας των Εθνών δικαίωσε την Ελλάδα.
Το σπουδαιότερο όμως είναι το εξής: Σε αυτό το νομικό δεδομένο (Νομικά Επιχειρήματα, Δικαστική Απόφαση), στηρίχθηκε το 2003 ο Πρόεδρος της Αργεντινής Νέστωρ Κίρσνερ, για να διαγράψει το μεγαλύτερο μέρος του Δημόσιου Χρέους της Αργεντινής και να σώσει την χώρα του από τα νύχια του ΔΝΤ.
marycole loancompany29 Αυγούστου 2015 - 3:59 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Διαγραφή σχολίου από ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ - απαγορεύονται οι διαφημίσεις)