” ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΤΖΑΜΙ ΚΑΙ Η ΕΜΜΟΝΗ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟΥ “

του Κώστα Ζαφειρίου 
Στην Αττική, στο Μοσχάτο, υπάρχει χώρος προσευχής για τους μουσουλμάνους, χωρητικότητας πέραν των 1.000 ατόμων αλλά η εμμονή κάποιων οδήγησε στην απόφαση να δημιουργηθεί και δεύτερο τζαμί, στον Ελαιώνα.
Το γεγονός ότι το τζαμί στο Μοσχάτο δεν διαφημίστηκε όπως έπρεπε, δίνει και την απάντηση στην εμμονή συγκεκριμένων κύκλων να κτίσουν και δεύτερο τζαμί ώστε να μουσουλμανοποιηθεί πλήρως η Αττική.
Και να σκεφθεί κανείς πως στην Αττική υπάρχουν διάσπαρτα -επισήμως- άλλα 25 μικρά τζαμιά για να εξυπηρετούν τις θρησκευτικές ανάγκες μουσουλμάνων που αδυνατούν να μετακινηθούν στο Μοσχάτο.

Όσες γραφίδες μιλούν για «υπόγειους χώρους που στριμώχνονται μουσουλμάνοι για να προσευχηθούν», ή έχουν πλήρη άγνοια της κατάστασης ή περί άλλων τυρβάζουν. Και αυτό γιατί στο τζαμί στο Μοσχάτο την Παρασκευή, ημέρα προσευχής των μουσουλμάνων προσέρχονται το πολύ 100-150 άτομα, ενώ τον πρώτο χρόνο της λειτουργίας του, οι προσκυνητές έφθαναν και τους 800.
Στη συμβολή των οδών Πειραιώς και Κύπρου 2, στο Μοσχάτο, στη θέση του παλαιού εργοστασίου υφασμάτων, από το 2006 έχει διαμορφωθεί ένας  χώρος προσευχής.
Ο διαμορφωμένος χώρος των 1.800 τμ. αποτελεί την έδρα του Ελληνοαραβικού Επιμορφωτικού Πολιτιστικού Κέντρου και εκτός των συνεδριακών και επιμορφωτικών του λειτουργιών, περιλαμβάνει λατρευτικό χώρο για τους -αραβόφωνους και μη- μουσουλμάνους της ελληνικής πρωτεύουσας.
Έξω από το κτίριο του ελληνοαραβικού Επιμορφωτικού Πολιτιστικού Κέντρου, μια τεράστια πινακίδα στα αραβικά δείχνει την είσοδο. Οι πόρτες είναι διάπλατα ανοιχτές όλη την ημέρα και στον χώρο υποδοχής υπάρχουν θέσεις για να τοποθετήσει ο επισκέπτης τα παπούτσια του. Όλοι κινούνται ξυπόλυτοι στα παχιά κόκκινα χαλιά «προσευχής».
Δεξιά, μετά την κεντρική είσοδο και πριν από το διαχωριστικό που υπάρχει στο ισόγειο, έχει διαμορφωθεί ένας μόνιμος χώρος προσευχής. Ακολουθεί η κύρια αίθουσα που περιλαμβάνει ένα γραφείο, ηχητικές εγκαταστάσεις, οθόνη όπου προβάλλονται οι ομιλίες για να διευκολύνουν όσους δεν μπορούν να δουν τον ομιλητή ή τον ιμάμη και ένας «άμβωνας» από τον οποίο οι μουσουλμάνοι ιερείς διαβάζουν το κοράνι.
Σε κανένα σημείο δεν υπάρχουν καρέκλες, αφού οι επισκέπτες παρακολουθούν καθισμένοι στο πάτωμα. Στον πρώτο όροφο έχει διαμορφωθεί ο «γυναικωνίτης» που έχει οπτική πρόσβαση στο ισόγειο.
Το κτίριο είναι δωρεά πλούσιου Σαουδάραβα.

πηγή 1
πηγή 2